ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਗੱਲਾਂ ਮਿਲਕੇ ਕਰਨੀਆਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ, ਅੱਡ ਹੋਗਿਆਂ ਨੂੰ ਹੋਏ ਸਾਲ ਕਈ।
ਨਾ ਤੂੰ ਟੱਕਰੀ ਨਾ ਕੋਈ ਤੇਰੇ ਜੇਹੀ, ਅੱਖ ਅੱਜ ਵੀ ਤੈਨੂੰ ਭਾਲ ਰਹੀ।
ਤੇਰੇ ਬਾਅਦ ਕੀ ਹੋਗਿਆ ਪਤਾ ਨਹੀਂ, ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਮਾਲ ਰਹੀ।
ਤੂੰ ਪੁੱਛਕੇ ਦੇਖ ਖਬਰੇ ਠੀਕ ਹੋਜੇ, ਉਂਝ ਤੇਰੇ ਬਿਨ ਤਾਂ ਕੋਈ ਹਾਲ ਨਹੀਂ।
ਲੋਕੀਂ ਸ਼ਾਇਰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਮਲੇ ਨੂੰ, ਤੂੰ ਤੋੜਿਆ ਤੁਕਾਂ ਜੋੜਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਲੇਖੇ ਲੱਗ ਗਏ ਸਾਲ ਗਾਲੇ, ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਨੋਟਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਤੋਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਕੀ ਪਤਾ ਕਦ ਹਕੀਕੀ ਰਾਬਤੇ ਹੋਣੇ, ਹੰਝੂ ਭਰ-ਭਰ ਅੱਖ ਨੂੰ ਡੋਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਫਿਰ ਕਾਗਜ਼ 'ਤੇ ਲਿਖਦਾਂ ਕੁਝ, ਜੇ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਬੋਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਨਾ ਕੁਝ ਤੇਰੇ ਲਈ ਮੈਂ ਲਿਖਿਆ, ਆਹ ਵਿਚ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲੋਕਾਂ ਜੋ ਪੜ੍ਹਿਆ ਏ।
ਕਿਉਂ ਤੈਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਹੋ ਗਈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ, ਮੈਂ ਬਸ ਇਸ਼ਕ ਹੀ ਤਾਂ ਕਰਿਆ ਏ।
ਸੁਣਿਆ ਦੁਨੀਆਦਾਰੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਿਤੇ, ਜਾ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰਲਿਆ ਏ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜੀਣ ਲੱਗ ਪਿਆ, ਅਰਮਾਨ ਜਦ ਦਾ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮਰਿਆ ਏ।
