ਉਹਦਾ ਚਿਹਰਾ ਤੱਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ
ਉਹਦਾ ਚਿਹਰਾ ਤੱਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਸੂਰਜ ਵਾਂਗ ਭੱਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਗੱਲ ਕਹਿਣੀ ਆ ਤੇ ਕਹਿ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਪਰ ਝਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਉਹਦਾ ਚਿਹਰਾ ਤੱਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਉਹ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬ ਦਾ, ਤੇ ਕਿੱਕਰ ਤੋਂ ਡਿੱਗਿਆ ਕੰਡਾ ਮੈਂ।
ਉਹ ਹੈ ਹੀ ਇਹਨੀਂ ਚੰਗੀ, ਦੱਸ ਕਿਉਂ ਨਾ ਉਹਤੋਂ ਸੰਗਾਂ ਮੈਂ।
ਰੱਬ ਪੁੱਛੇ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ, ਕਿਉਂ ਨਾਮ ਤੇਰਾ ਜਪਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਉਹਦਾ ਚਿਹਰਾ ਤੱਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਸੂਰਜ ਵਾਂਗ ਭੱਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਭਾਵੇਂ ਦੋਵੇਂ ਮਿੱਟੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਮਿੱਟੀ ਉੱਚੀ ਆ ਜਨਾਬ ਦੀ।
ਮੈਂ ਉਹ ਘਟਾ ਬਣ ਗਈ, ਉਹ ਮਿੱਟੀ ਸੁੱਚੀ ਆ ਪੰਜਾਬ ਦੀ।
ਉਹ ਮਿੱਟੀ ਪਾਕ ਮੈਂ ਧੂੜ ਹਾਂ, ਤਾਹੀਓਂ ਉਹਤੋਂ ਦੂਰ ਹਾਂ।
ਉਹਦੇ ਜਿਹਾ ਬਸ ਕਹਿਣ ਨੂੰ ਹਾਂ, ਪਰ ਮੈਂ ਮਿੱਟੀ ਜ਼ਰੂਰ ਹਾਂ।
ਹਾਸੇ ਕੋਲ਼ੇ ਉਂਝ ਬਾਹਲੇ ਨਹੀਂ, ਉਹਨੂੰ ਸੋਚ ਹੱਸਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਉਹਦਾ ਚਿਹਰਾ ਤੱਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਸੂਰਜ ਵਾਂਗ ਭੱਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
