ਸੱਜਣਾਂ ਦੇ ਸੱਜਣ
ਸ਼ਕਲਾਂ ਯਾਦ ਨੇ, ਪਰ ਨਾਂ ਨਹੀਂ ਚੇਤੇ,
ਕੇ ਕਿਹੜੇ ਕਿਹੜੇ ਸੀ।
ਉਂਝ ਸਾਡੇ ਸੱਜਣਾ ਕੋਲ ਸੱਜਣ ਬਥੇਰੇ ਸੀ,
ਹੁਸਨਾਂ ਦੀ ਆਕੜ ਰੱਖੀ ਓਹਨਾਂ,
ਨਾ ਸਾਡੀ ਰਾਹ ਤੱਕੀ ਓਹਨਾਂ,
ਕੱਚੀ ਉਮਰ ਦੇ ਤੰਦ ਕਹਾਂ?
ਜਾਂ ਦੱਸਾਂ ਸਾਡੀ ਯਾਰੀ ਕਿੰਨੀ ਪੱਕੀ ਓਹਨਾਂ।
ਨਾਂ ਹੁਣ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਰਿਹਾ,
ਓਦੋਂ ਓਹਨਾਂ ਨਾਲ ਜਿਹੜੇ-ਜਿਹੜੇ ਸੀ।
ਉਂਝ ਸਾਡੇ ਸੱਜਣਾਂ ਕੋਲ ਸੱਜਣ ਬਥੇਰੇ ਸੀ।
ਅੱਜ ਵੀ ਕੋਈ ਘਾਟ ਨਹੀਂ ਓਹਨੂੰ,
ਹੁਸਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਮੁਰੀਦ ਥੁੜਦੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।
ਅੱਧੀ ਉਮਰ ਲੰਘੀ ਤੋਂ ਸਮਝ ਆਈ,
ਬੀਤਿਆ ਵਕਤ ਤੇ ਪਰਦੇਸੀ ਸੱਜਣ ਮੁੜਦੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।
ਥਾਂ-ਥਾਂ ਡੇਰੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ,
ਚੇਤੇ ਨਹੀਂ ਆਖਰੀ ਵਾਰ ਕਿਹੜੇ ਵਿਹੜੇ ਸੀ।
ਉਂਝ ਸਾਡੇ ਸੱਜਣਾਂ ਕੋਲ ਸੱਜਣ ਬਥੇਰੇ ਸੀ।
