ਆਖੇ ਸਚ ਆਖਾਂ ਏ ਪਰ ਸਚ ਮੱਨੀ, ਕਚ ਵਾਂਗ ਨਾਂ ਕਚ ਕਮਾ ਮੀਆਂ ।
ਸੁਤੀ ਨੀਂਦ ਮਿੱਠੀ ਸੁਫਨੇ ਮਾਂਉ ਡਿਠੀ ਉੱਠੀ ਮੀਟ ਮੁਠੀ ਅਭੜ ਭਾ ਮੀਆਂ ।
ਵਿੱਸਰ ਭੋਲ ਮੁਠੀ ਮੱਠੀ ਹਾਰ ਆਇਆ ਰਿਸ਼ਤਾ ਤੋੜਿਆ ਨਾਲ ਕਜ਼ਾ ਮੀਆਂ ।
ਡੋਲੀ ਵਿੱਚ ਹੀਰੇ ਹੀਰੇ ਕੁਝ ਡੁਲ੍ਹੇ, ਕੁਝ ਜ਼ਿਮੀ ਤੇ ਜਾ ਬਜਾ ਮੀਆਂ।
ਡਰਦੀ ਮੂਲ ਨਾਂ ਦੱਸਿਆ ਲਾਗੀਆਂ ਨੂੰ ਦਾਮਨ ਗੀਰ ਸੀ ਸ਼ਰਮਹਿਆ ਮੀਆਂ ।
ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੈਤਾਂ ਵਿੱਚ ਟਵਰਗ ਵਾਲੇ ਅੱਖਰ ਕਈ ਬਾਰ ਆਏ ਹਨ।
ਸੂਚਨਾ :—ਪਰੁਸ਼ਾਇਰਿਤ ਅਧਿਕ ਕਰਕੇ ਵੀਰ ਰਸ ਦੀ ਕਵਿਤਾ 'ਚ ਬਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਸ. ਫ਼ਜ਼ਲ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਇਸ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਰਸ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਤੇ ਕਵੀ ਵਰ ਹਿਰਦਾ ਰਾਸ ਨੇ ਹਨੂਮਾਨ ਨਾਟਕ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਰਸ 'ਚ ਇਹ ਵ੍ਰਿਤਿ ਦਿਖਾਈ ਹੈ । ਜਿਹੜੀ ਬੜੀ ਹੀ ਮਿੱਠਤ ਭਰੀ ਹੈ ।
ਉਦਾਹਰਣ :-
ਹਨੂਮਾਨ ਨਾਟਕ ਵਿੱਚੋਂ, ਜਿਸ ਦਿਨ ਰਾਮ ਚੰਦ੍ਰ ਪੰਚ ਵਟੀ ਪਹੁੰਚੇ ਤੇ ਅਗਸਤ ਮੁਨਿ ਨੂੰ ਮਿਲੇ । ਅੰਕ ੩
ਏਕ ਘਟੀ ਨ ਘਟੀ ਸੀਆ ਕੇ ਦੁਖ ਰਾਮ ਰਹੇ ਮੁਨਿ ਕੇ ਨਿਕਟੀ।
ਘਟਿ ਕੇ ਸੁਤ ਸੋਂ ਤਿਨ ਨਾਰ ਜੁਟੀ ਮਾਨੋ ਧੂਰ ਜਟੀ ਨਹਿ ਕਾਮ ਛਟੀ ।
ਦੁਪਣੀ ਫਟ ਜਾਤ ਜਹਾਂ ਤਮ ਕੀ ਪ੍ਰਗਟੀ ਘਟਿ ਮੈ ਗੁਰ ਗਆਨ ਗਟੀ।
ਕਰਬੇ ਕੰਹ ਮੁਕਤਿ ਹਟੀ ਬਰਟੀ ਤਹਾਂ ਪਰਨ ਕੁਟੀ ਰਘੁਨਾਥ ਠਟੀ ੫੬॥
ਜਹਾਂ ਸਿੰਘ ਕੁਰੰਗ ਨ ਬੈਰ ਗਟੀ ਮ੍ਰਿਗ ਸੰਤਤ ਸਿੰਘਨ ਦੂਧ ਜੁਟੀ।
ਸੋਊ ਨੈਕੁ ਨ ਦੇਖਤ ਜਾਤ ਲਟੀ ਅਹਿ ਪੌਢਤ ਮੋਰਨ ਪੁੰਛ ਤਟੀ ।
ਚਢ ਕੇਹਰ ਕੰਧ ਅਜਾ ਲਪਟੀ ਨਹ ਭੂਖ ਲਗੇ ਕਬਹੂੰ ਝਪਟੀ ।
ਜਿਨ ਕੀ ਦੁਖ ਫਾਂਸ ਕਹੂੰ ਨ ਕਟੀ ਤਿਨ ਕੇ ਸਿਰ ਹੈ ਸੁਖ ਸ਼ਾਂਤਿ ਸਟੀ ।੫੭।
ਜਿਨ ਕੀ ਧੁਨਿ ਨੈਨਨਿ ਜੋਤਿ ਘਟੀ ਤਿਨ ਕੇ ਸੰਗ ਮੁਕਤਿ ਫਿਰੇ ਲਪਟੀ ।
ਜਿਨ ਕੇ ਰਿਦਗ੍ਰੰਥ ਮਹਾਂ ਚਿਕਟੀ ਕਰ ਸ੍ਵਛ ਚਲੇ ਮਾਨੋ ਦੂਧ ਘਟੀ ।
