ਸ਼ਬਦ ਬਾਰ ਬਾਰ ਆਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਥਾਉਂ ਪੁਨਰੁਕਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਜਿਵੇਂ :-
ਨਾਰਦ ਆਦਿਕ ਬੇਦ ਬਯਾਸਕ ਮੁਨਿ ਮਹਾਨ ਅਨੰਤ ।
ਧਯਾਇ ਧਯਾਇ ਥੇਕ ਸਭੈ ਕਰ ਕੋਟ ਕਸ਼ਟ ਦੁਰੰਤ ।
ਗਾਇ ਗਾਇ ਥੇਕ ਗੰਧਰਬ ਨਾਚ ਅਪਛਰ ਅਪਾਰ !
ਸੋਧ ਸੋਧ ਥੇਕ ਮਹਾਸੁਰ ਪਾਯੋ ਨਹੀਂ ਪਾਰ ।
ਇਸ ਛੰਦ 'ਚ ਧਯਾਇ, ਗਾਯ, ਅਰੁ ਸੋਧ ਦੀ ਆਵ੍ਰਿਤਿ ਹੈ ।
ਪੰਜਾਬੀ ਉਦਾਹਰਣ :-- ਜਦ ਰਾਂਝਾ ਚਨ੍ਹਾਂ ਪਾਰ ਕਰ ਚੁਕਿਆ, ਤਾਂ ਲੁਡਨ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲੈ ਗਿਆ, ਤੇ ਉਥੇ :
ਹਰ ਦੋ ਜ਼ਨਾਂ ਲੁਡਨ ਬਾਹੋਂ ਪਕੜ ਰਾਂਝੇ, ਆਖਨ ਸੁਨਦਾ ਰਹੀਂ ਬਰਖੁਰਦਾਰ ਮੀਆਂ ।
ਕਰੀਂ ਲੁਤਫ ਨਿਗਾਹ ਤੇ ਖਾਹ ਖਾਣਾ, ਦਸੀਂ ਨਾਮ ਪਤਾ ਘਰ ਬਾਰ ਮੀਆਂ ।
ਸ਼ਫ਼ਕਤ ਮਾਦਰੀ ਵੇਖਕੇ ਕਹੀਆਂ ਰਾਂਝੇ, ਕੀਤਾ ਹਾਲ ਅਹਵਾਲ ਅਜ਼ਹਾਰ ਮੀਆਂ ।
ਕਾਰਨ ਸਿਕ ਔਲਾਦ ਨਾਸ਼ਾਦ ਦੋਵੇਂ, ਸ਼ਾਦ ੨ ਹੋ ਕਰਨ ਪਿਆਰ ਮੀਆਂ ।
ਏਥੇ 'ਸ਼ਾਦ ਸ਼ਾਦ' 'ਚ ਪੁਨਰੁਕਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੈ।
ਹੋਰ ਉਦਾਹਰਣ:- ਰਾਂਝਾ ਜੋਗੀ ਬਣ ਕੇ ਰੰਗਪੁਰ ’ਚ ਕਾਲੇ ਬਾਗ ਆਨ ਟਿਕਿਆ । ਹੀਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਛਾਨ ਲਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਥਾ । ਹੀਰ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਛਾਂਦਾ ਭੇਜਿਆ । ਭਰਿਆ ਥਾਲ ਹਥੀਂ ਹੀਰ ਸ਼ੀਰ ਪਾਯਾ, ਖੰਡ ਧੂੜ ਉਤੋਂ ਦਿਤਾ ਢਕ ਸਾਈਂ ਉਤੇ ਪੰਜ ਰੁਪੱਯੇ ਚਾ ਨਕਦ ਰਖੇ ਘਲੇ ਹੀਰ ਸਹਤੀ ਧਕ ਧਕ ਸਾਈਂ । ਸਹਤੀ ਥਾਲ ਉਠਾਲ ਨਿਹਾਲ ਹੋ ਕੇ, ਮਾਰ ਛਾਲ ਨਿਕਲੀ ਵਾਂਗ ਬਕ ਸਾਈਂ ਇੱਕ ਆਨ ਅੰਦਰ ਬਾਗ ਆਨ ਪਹੁੰਤੀ, ਨੇੜੇ ਜਾ ਜੋਗੀ ਖਲੀ ਝਕ ਸਾਈਂ । ਜੋਗੀ ਹੱਸ ਪਏ ਸੂਰਤ ਦੇਖ ਸਹਤੀ ਕਹਿਆ ਚਲੀ ਆ ਲਾ ਧੜਕ ਸਾਈਂ ।
