ਸੀ ਸੀ ਕਰ ਕੇ ਨਾਮ ਬਤਾਇਆ, ਵਾ ਮੇਂ ਬੈਠਾ ਏਕ ।
ਉਲਟਾ ਸੀਧਾ ਹਰ ਫਿਰ ਦੇਖੋ, ਵਹੀ ਏਕ ਕਾ ਏਕ ॥
ਬੁੱਝ ਪਹੇਲੀ ਮੈਂ ਕਹੀ ਤੂ ਸੁਨ ਲੇ ਮੇਰੇ ਲਾਲ ।
ਅਰਬੀ ਹਿੰਦੀ ਫ਼ਾਰਸੀ ਤੀਨੋਂ ਕਰੋ ਖਿਆਲ ॥
ਉੱਤਰ ਹੈ, ਲਾਲ ।। ਅਰਬੀ ਬੋਲੀ ਵਿੱਚ ਲਾਲ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਗੂੰਗਾ ਬਹਰਾ, ਫ਼ਾਰਸੀ ਬੋਲੀ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਕੀਮਤੀ (ਬਹੁ ਮੁੱਲਵਾਨ) ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਆਖਦੇ ਹਨ, ਹਿੰਦੀ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਲਾਲ (ਸੁਰਖ਼) ਨਾਉਂ ਦਾ ਜਨਾਉਰ, ਇਹ ਚਿੜੀ ਤੋਂ ਭੀ ਛੋਟਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਕਰਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਪਾਸਿਓਂ ਭੀ ਪੜ੍ਹੋ ਲਾਲ ਹੀ ਬਣਦਾ ਹੈ ।।
ਠੇਠ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਦਾ ਉਦਾਹਰਣ ਆਪਨੇ ਰਾਮ ਦੇ ਪਾਸ ਕੋਈ ਹੈ ਨਹੀਂ ।
२. ਬਿਨ ਬੁੱਝ ਪਹੇਲੀਆਂ :-
ੳ) ਨੀਲੀ ਟੱਲੀ ਚਾਉਲ ਬੱਧੇ, ਦਿਨੇ ਗੁਆਚੇ ਰਾਤੀਂ ਲੱਝੇ । (ਅੰਬਰ ਤਾਰੇ)
ਅ) ਔਹ ਗਈ—ਨਿਗਹ
ੲ) ਥੜੇ ਪੁਰ ਥੜਾ ਉੱਤੇ ਲਾਲ ਕਬੂਤਰ ਖੜਾ ॥ ਦੀਵਾ
ਸ) ਤੂੰ ਚਲ ਮੈਂ ਆਇਆ-ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੇ ਦੋ ਪੱਲੇ ॥
ਹ) ਆਰ ਢਾਂਗਾ ਪਾਰ ਢਾਂਗਾ ਵਿੱਚ ਟੱਲਮ ਟੱਲੀਆਂ ।
ਆਉਨ ਕੂੰਜਾਂ ਦੇਣ ਬੱਚੇ ਨਦੀ ਨ੍ਹਾਵਨ ਚੱਲੀਆਂ ॥ (ਹਲਟ ਦੀਆਂ ਟਿੰਡਾ)
੬. ਭਾਸ਼ਾ ਸਮਕ
ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਕਿਨ੍ਹਾਂ ਭੀ ਦੋ ਬੋਲੀਆਂ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਖਿੱਚੜ ਮੇਲ ਭਾਸ਼ਾ ਕਮਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਉਰਦੂ ਤੇ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਏਸਦੇ ਬਹੁਤ
