ਵੇਖ ਹੂਸਨ ਤੇ ਹਸਨ ਤਕਰੀਰ ਸੁਨ ਕੇ ਚੂਚਕ ਹੋ ਫਿਦਾ* ਫਿਦਾ* ਸਾਈਂ । ਆਖੇ ਜੀਉ ਅਇਆਂ ਮਰਹਬਾ* ਸਾਈਂ ਮਰਹਬਾ*ਸਾਈਂ ਮਰਹਬਾ*ਸਾਈਂ ।
* ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ 'ਚ ਆਦਰ ਤੇ ਵਿਸਮਯਤਾ ਹੈ ।
ਰਾਂਝਾ ਕੰਨ ਪੜਵਾ ਤੇ ਜੋਗੀ ਬਨ ਜਦੋਂ ਰੰਗ ਪੁਰ ਪੁਜਾ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਖੂਹ ਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਪਾਣੀ ਭਰਦੀਆਂ ਸਨ । ਸੋ :— ਇਤਨੇ ਵਿੱਚ ਸਿੱਧੇ ਆਪ ਸਰਕ ਆਏ ਪਾਣੀ ਭਰਦੀਆਂ ਵੇਖ ਮੁਟਿਆਰ ਜੋਗੀ । ਕੁੜੀਆਂ ਆਉਂਦੇ ਨਾਥ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕਹਿਆ, ਨਮਸਕਾਰ* ਜੋਗੀ ਨਮਸਕਾਰ* ਜੋਗੀ !
*ਇਹ ਉਦਾਹਰਣ ਆਦਰ ਸੂਚਕ ਹੈ ।
ਸਹਤੀ ਦੀ ਬਕ੍ਰੋਕਤੀ ਸੁਨ ਕੇ ਜੋਗੀ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿਆ, ਰੂਮਾਲ ਚੁਕ ਕੇ ਤਾਂ ਦੇਖ । ਸਹਤੀ ਨੇ ਰੁਮਾਲ ਹਟਾਇਆ ਤਾਂ ਕੀ ਦੇਖਦੀ ਏ ਕਿ ਥਾਲ ਵਿੱਚ ਖੀਰ ਖੰਡ ਦੀ ਥਾਉਂ ਮਲਾਈ ਤੇ ਰੁਪਯਾਂ ਦੀ ਥਾਉਂ ਪੈਸੇ ਹਨ ਉਸ ਨੂੰ ਬੜਾ ਅਸਚਰਯ ਹੋਇਆ, ਜੋਗੀ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਕਰਾਕੇ ਘਰ ਵਾਪਿਸ ਆਈ। ਉਸ ਨੇ ਜੋਗੀ ਦਾ ਭੇਤ ਭੀ ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਸੀ । ਸੋ ਘਰ ਆ ਕੇ ਹੀਰ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਏ :-
ਮੈਂ ਭੀ ਪੀਰ ਕਾਮਿਲ ਆਮਿਲ ਜਾਨ ਹੋਈ ਖਾਕ ਪਾ ਉਹਦੀ ਜਾਨ ਸਾਲ ਹੀਰੇ ।
ਮੇਰਾ ਮਰਨ ਜੀਵਨ ਉਹਦੇ ਨਾਲ, ਤੂ ਭੀ ਬੋਲ ਪਾਲ ਹੀਰੇ ਬੋਲ ਪਾਲ ਹੀਰੇ ।
ਜੋਗੀ ਸੋਗੀ ਵਿਜੋਗੀ ਤੇ ਰੋਗੀ ਹੋਇਆ ਕਨ ਪਾੜ ਮੁਨਾਇ ਕੇ ਵਾਲ ਹੀਰੇ ।
ਪਿਆਸਾ ਆਬ ਜ਼ੁਲਾਲ ਵਸਾਲ ਰਾਂਝਾ ਜਲਦ' ਪਿਆਲ ਹੀਰੇ ਜਲਦ ਪਿਆਲ ਹੀਰੇ ।
ਇਹ ੧-੨ ਤਾਕੀਦ ਹਿਤ ਹਨ ।
ਹੁਨ ਇਹ ਤਿਨੇ (ਸਹਤੀ, ਹੀਰ ਤੇ ਰਾਂਝਾ) ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਭੇਤ ਨੂੰ
