ਤੈਨੂੰ ਰਨ ਚਾਹਿਏ ਤੁਧ ਜੇਹੀ ਸੋਹਨੀ ਕਿਥੋਂ ਢੂਡਿਏ ਵਿੱਚ ਖੁਦਾਈਆਂ ਜੇ ਜਾਈਂ ਹੀਰ ਸਿਆਲ ਵਿਆਹ ਲਿਆਵੀਂ ਜੇ ਕਰ ਜੋੜੀਆਂ ਰਬ ਬਨਾਈਆਂ ਜੇ ॥
ਖੈਰ ਭਰਜਾਈਆਂ ਤਾਂ ਘਰ ਨੂੰ ਚਲੀਆਂ ਆਈਆਂ, ਧੀਦੋ ਰੋਂਦਾ ਰੋਂਦਾ ਖੇਤ ਵਿੱਚੇ ਫੇਰ ਸੌਂ ਗਿਆ। ਤੇ ਸੁਤਿਆਂ :—
ਮਿਠੀ ਨੀਂਦ ਅੰਦਰ ਸੂਰਤ ਹੀਰ ਡਿੱਠੀ, ਬਾਲੇ ਚੰਦ ਵਾਂਗੂ ਹੋਸ਼ਨਾਈਆਂ ਜੇ ।
ਪਲਕ ਪਲਕ ਲੱਗੀ ਅਭੜ ਭਾਹ ਰਾਂਝੇ ਅਖੀਂ ਫੇਰ ਚਾ ਰੱਬ ਖੁਲਾਈਆਂ ਜੇ ।
ਪੁਤਲੀ ਅਖੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀਰ ਪੁਤਲੀ ਅਖੀ ਮਸਤ ਅਲਸਤ ਕਰਾਈਆ
ਸ਼ਾਮ ਸ਼ਾਮ ਆਇਆ ਘਰੀਂ ਭਾਬੀਆਂ ਨੇ ਅਖੀਂ ਦੇਖ ਕਹਿਆ ਅਖੀ ਆਈਆਂ ਜੇ ।
ਦੂਤੀ ਵਿਹੜਾ ਤੇ ਦੁਸ਼ਮਨ ਜਾਨ ਭਾਈ, 'ਲਗੇ ਭਰ ੨ ਦੇਨ ਸੁਲਾਈਆਂ' ਜੇ
ਫ਼ਜ਼ਲ ਸ਼ਾਹ ਤਬੀਬ ਹਬੀਬ ਬਾਹਜੋਂ ਕਰੇ ਕੌਨ ਮਰੀਜ਼ ਦਵਾਈਆਂ ਜੇ ।
ਇਥੇ 'ਸੁਲਾਈਆਂ ਭਰ ਭਰ ਦੇਨ' ਦਾ ਤਾਤਪਰਯ ਔਖਦ ਦੀ ਸੁਲਾਈ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਚੋਭਵੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਆਖਨਾ ਹੈ । ਤਾਂਹੀ ਤਾਂ ਕਵੀ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ, ਤਬੀਬ ਹਬੀਬ ਬਾਹਜੋਂ ਕੌਨ ਦਵਾਈ ਕਰੇ ।
ਹੋਰ ਉਦਾਹਰਣ :-ਹੀਰ ਦੀ ਜਨੇਤ ਆ ਗਈ ਹੈ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਦੀ ਜੁਦਾਈ 'ਚ ਰੋ ਕਰਲਾ ਰਹੀ ਏ, ਆਖਦੀ ਏ :-
ਤੇਰਾ ਫੰਦੜਾ* ਖੜੀ ਉਡੀਕਨੀ ਹਾਂ ਮਿਲ ਪਾਹੰਦੀਆ ਓ ਲਵੀਂ ਫੰਦ ਰਾਂਝਾਂ ਜੇ ਦਰ ਬੰਦ ਕੀਤੇ ਸ਼ਹਰ ਚੌਂਕੀਦਾਰਾਂ, ਬਾਹਰੋਂ ਆਇਕੇ ਪਾ ਕਮੰਦ ਰਾਂਝਾ ।
*ਫੰਦੜਾ ਦੇ ਅਰਥ ਰਸਤੇ ਦੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤੇ ਜਨੋਰਾਂ ਨੂੰ ਪਸਾਉਨ ਦਾ ਕੋਈ ਯੰਤ੍ਰ ਬੀ । 'ਲਵੀਂ ਫੰਦ' ਨੂੰ ਦੇਖ ਕਰਕੇ ਫੰਦੜੇ ਦੇ ਅਰਥ ਉਹ ਫੰਦਾ ਸਮਝਨੇ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦੇ, ਬਲਕਿ ਰਾਹ ਦੇ ਦੁਰੇਡੇ ਪਨ (Distance) ਦੇ ਹਨ ।
