ਪਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਨਾਮ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣ ਤੋਂ ਉਸਨੇ ਥੋੜਾ ਸੰਕੋਚ ਕੀਤਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਛਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਇਹ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਜੋਰ ਤੇ ਛਿੰਦੇ ਨਾਲ ਲੜ ਨਾ ਪਵੇ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਛਿੰਦੇ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣ ਦੀ ਚਰਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਜੁਰਅਤ ਨਾ ਹੋਈ। ਜੀਤ ਜਿੱਦ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਕਿ ਬਾਪੂ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਖੁੱਲ ਕੇ ਦੱਸੇ ਤਾਂ ਚਰਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬੜ੍ਹੇ ਠਰੰਮੇ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪੁੱਤਰਾ ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਬਾਕੀ ਗੱਲਾਂ ਮੈ ਕੱਲ੍ਹ ਸਵੇਰੇ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸ ਦੇਵਾਂਗਾ। ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਜੀਤ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਗਿਆ ਤੇ ਚਰਨ ਸਿੰਘ ਉੱਥੇ ਬੈਠਾ ਘੜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸੂਈਆਂ ਦੀ ਦੌੜ ਵੇਖਣ ਲੱਗਾ।

ਉੱਧਰ ਦੀਪੋ ਹੁਣ ਚਰਨ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਇੰਨੀ ਦੁਖੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਛਿੰਦੇ ਨਾਲ ਰਲ ਕੇ ਰਾਹ ਦੇ ਰੋੜੇ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ। ਦੀਪੋ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਅੱਜ ਤੋਂ ਸੁਨਹਿਰਾ ਮੌਕਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣਾ। ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਇਹ ਪਾਣੀ ਤੇ ਜਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ਇਸ ਦੀ ਨਬਜ ਖੜ੍ਹਾ ਦੇਵਾਂਗੇ। ਚਰਨ ਸਿੰਘ ਸਮੇਂ ਅਨੁਸਾਰ ਸ਼ਾਮੀ ਸੱਤ ਵਜੇ ਲੰਬੜਦਾਰਾਂ ਦੇ ਖੇਤ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਲੰਬੜਦਾਰਾਂ ਦਾ ਸੀਰੀ ਉਸਦੀ ਚਾਹ ਰੋਟੀ ਲੈ ਕੇ ਮਗਰ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਰੋਟੀ ਤੋਂ ਨਾਂਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅੱਜ ਪਾਣੀ ਥੋੜ੍ਹਾ ਏ ਤੂੰ ਘਰੇ ਜਾਂਦਾ ਰਹਿ, ਮੈਂ ਆਪ ਸਾਂਭ ਲਵਾਂਗਾ। ਸੀਰੀ ਪਿੰਡ ਆ ਗਿਆ।

ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਮਾਂ ਆਪਣੀ ਚਾਲ ਚੱਲਦਾ ਗਿਆ, ਗਿਆਰਾਂ ਵਜੇ ਪਾਣੀ ਵੱਢ ਕੇ ਚਰਨ ਸਿੰਘ ਮੋਟਰ ਦੇ ਕੋਲ ਕਮਰੇ ਦੇ ਲਾਗੇ ਬਾਹਰ ਹੀ ਸੌਂ