11
ਆਪੇ ਸੁਣੀ ਦੁਹਾਈ ਆਪਣੀ ਧੰਮੀਂ ਤੀਕ।
ਕੀਤੀ ਆਪ ਸਗਾਈ ਆਪਣੀ ਧੰਮੀਂ ਤੀਕ।
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਿਆ ਤੇ ਸੂਲੀ ਉੱਤੇ ਟੰਗਿਆ ਸਾਂ,
ਸੁਣਦਾ ਰਿਹਾ ਰਿਹਾਈ ਆਪਣੀ ਧੰਮੀਂ ਤੀਕ।
ਲੋਕਾਂ ਸੌਂ ਕੇ ਦਿਨ ਦੇ ਲਏ ਥਕੇਵੇਂ ਲਾਹ,
ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਅੱਖ ਨਾ ਲਾਈ ਆਪਣੀ ਧੰਮੀਂ ਤੀਕ।
ਮੂੰਹ ਲੁਕਾ ਕੇ ਫਜਰੇ ਨਿਕਲੇ ਜਿਹਨਾਂ ਲਈ,
ਝਾਂਜਰ ਮੈਂ ਛਣਕਾਈ ਆਪਣੀ ਧੰਮੀਂ ਤੀਕ।
ਬੂਹਾ ਭੰਨਣ ਵਾਲੇ ਸਰਦਲ ਚੁੰਮਣਗੇ,
ਜਿੰਦ ਨਾ ਜੇ ਘਬਰਾਈ ਆਪਣੀ ਧੰਮੀਂ ਤੀਕ।
ਵੇਖ ਲਵਾਂਗਾ ਮੇਲਾ ਖਬਰੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ,
ਸਹਿ ਜਾਂ ਇਹ ਤਨਹਾਈ ਆਪਣੀ ਧੰਮੀਂ ਤੀਕ।
-0-
