ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਵਰਨਣ ਵੀ ਮਰਦ ਪਾਤਰ ਨੇ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੜ੍ਹੀ ਲਿਖੀ ਔਰਤ ਦੀ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟਾਉਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਦੇਸ਼ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਦੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦੇਣਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿੱਦਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਕੇ ਆਤਮ-ਨਿਰਭਰ ਬਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ 'ਮਿਸ ਸੌਫਟ' ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਸੈਨਾ ਵਿੱਚ ਡਾਈਟੀਸ਼ੀਅਨ ਹੈ। ਉਹ ਕੋਲਾਬਾ ਦੀ ਸਮੁੰਦਰ ਕੰਢੇ ਬਣੀ ਇੱਕ ਬਹੁ-ਮੰਜਲੀ ਇਮਾਰਤ ਦੇ ਫਲੈਟ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਇਮਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਣ ਵਾਲਾ ਪਾਤਰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਦੋਨਾਂ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਆਯਾ ਇਕੋ ਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਸਾਂਝ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਆਯਾ ਦਾ ਭਾਣਜਾ 'ਮਿਸ ਸੌਫ਼ਟ’ ਦੇ ਹੋਰ ਕਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਾਤਰ ਦੀ ਪਤਨੀ ਮਿਸ ਸੌਫ਼ਟ ਦੇ ਪਹਿਰਾਵੇ, ਵਿਵਹਾਰ, ਬੋਲਣ ਦੇ ਸਲੀਕੇ, ਵਿੱਦਿਆ ਅਤੇ ਨੌਕਰੀ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਦੋਨਾਂ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਸ ਸੌਫ਼ਟ ਵਾਂਗ ਹੀ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਉਹ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਉਸ ਸਮੇਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮਿਸ ਸੌਫਟ ਦੇ ਦੋ ਸੋ ਰੁਪਏ ਆਯਾ ਦਾ ਭਾਣਜਾ ਲੈ ਕੇ ਲੋਪ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਮਿਸ ਸੌਫਟ ਨੂੰ ਇੱਕ ਇਕੱਲੀ ਨਿਰਸਹਾਇ ਔਰਤ ਸਮਝਣ ਲਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਆਯਾ ਉਸ ਨੂੰ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੰਦੀਆਂ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕੱਢਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਭਾਣਜਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਕੜਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਦੂਰੀ ਤਰਫ਼ ਮਿਸ ਸੌਫ਼ਟ ਨੂੰ ਵੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਵੇਖਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਵ ਆਉਣ ਲਗਦਾ ਹੈ। ਪਰ, ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਚਾਨਕ ਉਸ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਖਿੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਯਾ ਦੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਦੋ ਸੌ ਰੁਪਏ ਪਕੜੇ ਮਿਸ ਸੌਫ਼ਟ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦਿਆਂ ਵੇਖਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹਾਰੀ ਹੋਈ ਆਯਾ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਮੰਜ਼ਲ ਦੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਦਿਆਂ ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪਾਤਰ ਨੂੰ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਵਿੱਦਿਆ ਕਾਰਨ ਮਿਸ ਸੌਫਟ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਡੂੰਘੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਬਾਹਾਂ ਅਨੇਕ ਤੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਸਨ। ਉਸ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ, "ਅਨਪੜ੍ਹ ਬੰਦਾ ਤਾਂ ਨਿਰਾ ਢੋਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੀ ਸੂਝ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੀ।" ਹੁਣ ਉਸ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਨੂੰ ਮਿਸ ਸੌਫਟ ਅਨੇਕ ਭੁਜਾਂ ਵਾਲੀ ਦੁਰਗਾ ਜਾਪਦੀ ਹੈ ਜਿਹੜੀ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠਾਂ ਸੱਪ ਲੈ ਕੇ ਵੀ ਨਿਸਚਿੰਤ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਆਪਣੀਆਂ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਉਸੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਲਈ ਹਲੂਣ ਕੇ ਜਗਾਉਂਦੀ ਹੈ।

'ਸੂਲੀ ਉੱਤੇ ਲਟਕੇ ਪਲ’ ਕਹਾਣੀਕਾਰਾ ਅਜੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਲਿਖੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਔਰਤ ਦੀ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪੜ੍ਹ ਲਿਖ ਕੇ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਵੈ-ਨਿਰਭਰ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਅਵਚੇਤਨ ਵਿੱਚ ਪਈਆਂ ਔਰਤ ਸੰਬੰਧੀ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕੀ। ਜੇ ਉਸ ਨੇ ਚੇਤੰਨ ਹੋ ਕੇ ਇਸ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਵੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਸਮੂਹਿਕ ਅਵਚੇਤਨ ਵਿੱਚਲੀਆਂ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜਕੜ ਲਿਆ। ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਸ਼ਹਿਰੀ ਇਸਤਰੀ ਮਾਨਸਿਕ ਕਸ਼ਟ ਭੋਗਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੰਪੰਨ ਆਧੁਨਿਕ ਔਰਤ ਆਪਣੀ ਹਉਂ ਸਦਕਾ ਆਪਣੀਆਂ ਸਵੈ-ਭੁੱਖਾਂ ਤਾਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਮਰੱਥ ਹੈ। ਪਰ, ਕੁਝ ਦੁੱਖ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਹਨ ਜੋ ਇਸਤਰੀ ਹੋਣ ਸਦਕਾ ਭੋਗਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਹੱਲ ਉਸ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। 'ਸੂਲੀ ਉੱਤੇ ਲਟਕੇ ਪਲ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚਲੀ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ ਕਰੁਣਾ ਜੋ ਇਕੱਲੀ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਲੀਨੂੰ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਕੋਲ ਸਾਰੇ ਸੁੱਖ ਹਨ। ਉਹ ਸੁਤੰਤਰ ਜੀਵਨ ਗੁਜ਼ਾਰ ਰਹੀ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਦੁਖੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦੇ ਪਤੀ ਨੇ ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਉਸ ਦੀ ਲੀਨੂੰ ਨੂੰ ਲੈਣ ਲਈ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਅਰਜ਼ੀ ਦਿੱਤੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਅੱਜ ਐਤਵਾਰ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕੱਲ ਸੋਮਵਾਰ ਨੂੰ ਹੋਣਾ ਹੈ। ਉਹ ਲੀਨੂੰ ਨਾਲ ਅੱਜ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਿਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਬਿਤਾਉਣੀ ਉਸ ਨੂੰ ਅਸਹਿ ਜਾਪਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਦਾ ਸੁੱਖ ਕਲ੍ਹ ਦੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਉੱਪਰ ਨਿਰਭਰ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਹੋਣਾ ਹੈ ਕਿ ਲੀਨੂੰ ਕਿਸ ਕੋਲ ਰਹੇਗੀ। ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ ਕਰੁਣਾ ਇੱਕ ਮਾਂ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਲੀਨੂੰ ਹੈ। ਇੱਕ ਤਾਂ ਮਮਤਾ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਉਸ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਆਧਾਰ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਮਤਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਇੱਛਾ ਨਾਲ ਮਾਣਨ ਲਈ ਸੁਤੰਤਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ