ਹਾਲੇ ਉਹ ਗੱਲ ਕਰ ਹੀ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਕਣੇ ਪੈਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ। ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਪਰਨਾਲੇ ਚੱਲਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਮੰਜੇ ਹੇਠਾਂ ਉਤਾਰੇ ਗਏ। ਸਾਰੇ ਦਲਾਨ ਵਿੱਚ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਡਿੱਗ ਪਏ। ਜਿਵੇਂ ਇਕਦਮ ਵਾਛੜ ਦਾ ਮੀਂਹ ਆਇਆ ਤੇ ਇਕਦਮ ਚਲਾ ਵੀ ਗਿਆ। ਮੀਂਹ ਦੇ ਰੁਕਣ ਨਾਲ ਹੇਠਾਂ ਹੁੰਮਸ ਵਧ ਗਈ, ਮੱਛਰਾਂ ਨੇ ਤੰਗ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਫੇਰ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਆਂਢ-ਗੁਆਂਢ ਸਲਾਹ ਕਰ ਕੇ ਕੋਠੇ 'ਤੇ ਮੰਜੇ ਚੜ੍ਹਾਂਦੇ ਹਨ। ਬਚਨੋ ਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਅੱਡੀ ਮੋਘੇ ਵਿੱਚ ਧਸ ਗਈ, ਉਥੋਂ ਅੱਡੀ ਕੱਢਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੈਰ ਫਿਸਲ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਬੁੜਬੁੜਾਉਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ, "ਕੈ ਗੇਲ ਕਿਹੈ ਦੋਜਕੀ ਨੂੰ, ਰੋਣੀ ਆਲੀ ਕਿੱਕਰ ਵੱਢ ਕੇ ਦੋ ਖੜ ਉੱਤੇ ਛੱਤ ਲੈਨੇ ਆਂ-ਨਾਲੇ ਕੋਠੜੀ ਦੀਆਂ ਕੜੀਆਂ ਝਾੜ ਲਾਂਗੇ-ਜੱਟ ਨੇ ਇੱਕ ਨਾ ਸੁਣੀ-ਲੋਕੀਂ ਐਸ਼ਾਂ ਲੁਟਦੀ ਐ...ਐਥੇ ਜੂਨ ਕੱਟਣੀ...।"

ਹਵਾ ਦੇ ਰੁਮਕਣ ਨਾਲ ਸਭ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ। ਕੁਛ ਦੇਰ ਬਾਦ ਬੱਦਲ ਦੀ ਗਰਜਣ ਨੇ ਫੇਰ ਸਭ ਨੂੰ ਉਠਾ ਦਿੱਤਾ। ਬਚਨੋ ਠਠੰਬਰ ਕੇ ਉੱਠਦੀ ਬੋਲੀ, ਚੰਦਰਾ ਬਾਦ ਇ ਪੈ ਗਿਆ ਅੱਜ ... ਖਬਰ ਨ੍ਹੀਂ ਕਿਧਰੋਂ ਆ ਗਿਆ ਚੜ੍ਹ ਕੇ...।" ਚੰਨਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, "ਹੁਣ ਤੂੰ ਬੈਠਾ ਕੀ ਸੋਚਦੈਂ, ਮੰਜੇ ਤਾਂ ਥੱਲੇ ਲਾਹੁਣੇ ਪੈਣਗੇ ਫੇਰ ...।"

"ਅੱਜ ਨ੍ਹੀਂ ਬਈ ਸੌਣ ਦਿੰਦਾ ਚੰਨਣਾ।" ਕਣੀਆਂ ਤੋਂ ਕਾਣਤ ਕੇ ਘੁੱਦਾ ਬੋਲਿਆ।

"ਓ ਸਾਡੀ ਤਾਂ ਜੂਨ ਈ ਮਾੜੀ ਐ... ਨਾ ਦਿਨ ਨੂੰ ਚੈਨ, ਨਾ ਰਾਤ ਨੂੰ ਨੀਂਦ।" ਚੰਨਣ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਰੋੜ ਬੜਕ ਰਹੇ ਸਨ। "ਮੌਜਾਂ ਤਾਂ ਚੁਬਾਰਿਆਂ ਆਲੇ ਲੁੱਟਦੇ ਨੇ ...।" ਚੀਨੀਆਂ ਦੇ ਚੁਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਦੀਵੇ ਦੀ ਲੋਅ ਦੇਖ ਕੇ ਘੁੱਦੇ ਨੇ ਈਰਖਾ ਨਾਲ ਕਿਹਾ। "ਕੁਦਰਤ ਐ ਭਾਈ ਮਾਲਕ ਦੀ...।" ਚੰਨਣ ਨੇ ਹਉਕਾ ਲਿਆ।

ਕਣੀਆਂ ਰੁੱਕ ਗਈਆਂ। ਕੁਝ ਹੀ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਕੁਕੜਾਂ ਦੀ ਬਾਂਗ ਨੇ, ਬਲਦਾਂ ਦੀਆਂ ਟੱਲੀਆਂ ਨੇ ਸਵੇਰ ਹੋਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ।

ਇਹ ਘਟਨਾ ਕਿਸਾਨ ਦੇ ਪੇਂਡੂ ਜੀਵਨ ਦੇ ਯਥਾਰਥਕ ਚਿੱਤਰ ਨੂੰ ਹਾਸਮਈ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਪੇਂਡੂ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਹੋਈ ਹੈ, ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਮੰਗ ਵੀ ਹੈ। ਪਰ, ਸ਼ਹਿਰੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪੇਂਡੂ ਪੰਜਾਬੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਤੇ ਠੇਠ ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਉਣਾ ਵੀ ਲੇਖਕਾਂ ਦਾ ਹੀ ਫ਼ਰਜ਼ ਹੈ।

'ਆਪਣਾ ਆਪਣਾ ਹਿੱਸਾ' ਕਹਾਣੀ ਵਰਿਆਮ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ ਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਇੱਕ ਗਰੀਬ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਸਥਿਤੀ ਅਤੇ ਅਮੀਰ ਭਰਾਵਾਂ ਤੇ ਗਰੀਬ ਭਰਾ ਵਿਚਾਲੇ ਵਧ ਰਹੇ ਪਾੜ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਪੈਸੇ ਕਾਰਨ ਖੂਨ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਪਤਲੇ ਹੁੰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਹੀ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਹੈ। ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਵਿਚਲੀ ਵਾਰਤਾਲਾਪ ਵੀ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਗਰੀਬ ਕਿਸਾਨ ਦੇ ਤਿੰਨ ਪੁੱਤਰ ਤੇ ਇੱਕ ਧੀ ਹੈ। ਵੱਡਾ ਪੜ੍ਹ ਲਿਖ ਕੇ ਚੰਗੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਦੂਜਾ ਘੱਟ ਪੜ੍ਹਿਆ, ਤੇਜ਼, ਚਲਾਕ ਤੇ ਸਮਝਦਾਰੀ ਕਾਰਨ ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲਾਗਲੇ ਕਸਬੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਤੀਜਾ ਘੁੱਦੂ ਅਨਪੜ੍ਹ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਵਾਹੀ ਕਰਦਾ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਗਰੀਬੀ ਦਾ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਧੀ ਬਚਨੋ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਜ਼ਬਾਨ ਦੀ ਤੇਜ਼ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬੜਾ ਦਖਲ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾਵਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਛ ਨਾ ਕੁਛ ਦਿੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦੇ ਸਹੁਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਮੱਸਿਆ ਉਸ ਸਮੇਂ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ