ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਅੱਗੋਂ ਪਠਾਣਾ ਦੇ ਲਸ਼ਕਰ ਨੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਕੇ ਤਕਤਾ ਟਾਕਰਾ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਉਹ ਜੰਮ ਕੇ ਨਾ ਲਭ ਸਕੇ ਅਤੇ ਲੜਦਿਆਂ ਉੜਦਿਆਂ ਕੋਈ ਤਿੰਨ ਕੁ ਪਹਿਰ ਹੀ ਬੀਤੇ ਸਨ ਕਿ ਪਠਾਣਾਂ ਦੇ ਪੈਰ ਮੈਦਾਨਿ-ਜੰਗ ਤੋਂ ਉਖੜ ਗਏ ਤੇ ਉਹ ਉਥੋਂ ਨਸ ਕੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿਚ ਜਾ ਵੜੇ। ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਉਥੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਭੰਨ ਕੇ ਅੰਦਰ ਜਾ ਰੁੜੇ । ਹੁਣ ਨੇੜੇ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਿਲ੍ਹੇ ਤੋਂ ਖਾਲਸੇ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਕਿ ਇਸ ਸਮੇਂ ਨਜ਼ਾਮੁਦੀਨ ਨੇ ਚਿੱਟਾ ਝੰਡਾ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਬਖਸ਼ੀ ਲਈ ਮਿੰਨਰ ਨਾਲ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ । ਸਰਦਾਰ ਫਤਹਿ ਸਿੰਘ ਨੇ ਫੌਜ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦੇ ਕੇ ਗੋਲੀਆਂ ਚਲਾਉਣੀਆਂ ਬੰਦ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਹੁਣ ਨਜ਼ਾਮੁਦੀਨ ਸ਼ਰਨ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਯੋਗ ਸ਼ਰਤਾਂ ਮੰਨ ਕੇ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਟਕੇ ਭਰਵਾਂ ਸੂਬੇਦਾਰ ਥਾਪਿਆ ਗਿਆ । ਇਸ ਜੰਗ ਦੇ ਖਰਚੇ ਲਈ ਇਸ ਨੇ ਇਕ ਵੱਡੀ ਰਕਮ ਦਿੱਤੀ ਪਰ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਭਲੇ ਚਲਨ ਦੀ ਜਾਮਨੀ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਭਾਈ ਕੁਤੁਬਦੀਨ, ਹਾਜੀ ਖਾਨ ਅਤੇ ਵਾਸਲ ਖਾਨ ਨੂੰ ਲਾਹੌਰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਭੇਜਿਆ।

ਇਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਮਹਾਰਾਜੇ ਨੂੰ ਸਰਦਾਰਨੀ ਸਦਾ ਕੌਰ ਜੀ ਵਲੋਂ ਬਟਾਲੇ ਤੋਂ ਖਬਰ ਆਈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਤੇ ਰਾਜਾ ਸੰਸਾਰ ਚੰਦ ਕਾਂਗੜੇ ਵਾਲਾ ਚੜਾਈ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਆਪ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰੋ। ਮਹਾਰਾਜਾ ਸਾਹਿਬ ਇਕ ਸ਼ਕਤੀਵਰ ਦਸਤਾ 6 ਹਜ਼ਾਰ ਸਵਾਰਾਂ ਦਾ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਕਰਦਾਰਨੀ ਜੀ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਬਟਾਲੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ । ਓਧਰ ਸੰਸਾਰ ਚੰਦ ਦੀ ਫੌਜ ਦੇ ਫੌਜਦਾਰ ਨੂੰ ਜਦ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਇਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਸ਼ੇਰਿ ਪੰਜਾਬ ਆਪ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਦ ਉਸ ਉਪਰ ਇੰਨਾ ਲੈ ਛਾਇਆ ਕਿ ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਲੜਾਈ ਦੇ ਰਾਤੋ-ਰਾਤ ਰਣ ਖਾਲੀ ਛੱਡ ਕੇ ਭੱਜ ਗਿਆ ਤੇ ਪਹਾੜਾਂ ਵਿਚ ਜਾ ਵੜਿਆ।

1. ਸੱਯਦ ਮੁਹੰਮਦ ਲਤੀਫ ਹਿਸਟਰੀ ਆਫ ਦੀ ਪੰਜਾਬ ਸਫਾ 355।

2. ਮਿਸਟਰ ਮੈਕਗਰੇਗਰ ਹਿਸਟਰੀ ਆਫ ਦੀ ਸਿਖਤ ਸਫਾ 165 ਤੇ ਇਸ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਇਉਂ ਲਿਖਦਾ ਹੈ :- "ਭਾਗ ਸਿੰਘ ਜੋ ਹੁਣ ਘਨੇਯਾ ਮਿਸਲ ਦਾ ਮੁਖੀ ਸੀ ਮਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਜੋ ਉਸ ਦਾ ਜਾ-ਨਸ਼ੀ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਸਦਾ ਕੌਰ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਛੇੜ ਦਿੱਤੀ। ਸਦਾ ਕੌਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜਵਾਈ (ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ) ਤੋਂ ਸਹਾਇਤਾ ਮੰਗੀ ਅਤੇ ਉਹ ਉਹਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਆਇਆ ਅਰ ਬਟਾਲੇ ਦਾ ਇਲਾਕਾ ਸੋਧਦਾ ਸੁਜਾਨਪੁਰ ਨੂੰ ਜਾ ਘੋਰਿਆ, ਫੋਕਤ ਉਸ ਨੇ ਸਦਾ ਕੌਰ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵੈਰੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਮੇਲ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਹ ਲਾਹੌਰ ਪਰਤ ਆਇਆ।" ਇਹ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਲਿਖਤ ਨਿਰਮੂਲ ਹੈ, ਕਦੇ ਕੋਈ ਭਾਗ ਸਿੰਘ ਨਾਮ ਦਾ ਪੁਰਸ ਸੰਗੀਆਂ ਦੀ ਮਿਸਲ ਦਾ ਮੁਖੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਹ ਫਿਰ ਘਨੇਯਾ ਮਿਸਲ ਦਾ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੁਖੀ ਬਣ ਗਿਆ, ਜਦ ਸਦਾ ਕੌਰ ਆਪ ਘੱਯਾ ਮਿਸਲ ਦੀ ਮਾਲਕ ਤੇ ਮੁਖੀ ਮੌਜੂਦ ਸੀ। ਇਹ ਮੁਹਿੰਮ ਕੇਵਲ ਪਹਾੜੀ ਰਾਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸੋਧਣ ਲਏ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਨਾ ਕਿ ਭੰਗੀ ਸਰਦਾਰਾਂ ਪਰ । ਬੁਧ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਸੰਗਤ ਸਿੰਘ ਪਰ ਧਾਵਾ ਸਦਾ ਕੌਰ ਦੇ ਕਹਿਣ ਪਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ । ਵੇਖੋ ਘਨੱਯਾ ਲਾਲ ਤਾਰੀਖ਼ ਪੰਜਾਬ ਸਫਾ 157।