੨. (ਕਿਉਂਕਿ) ਇਸ ਦੇਹੀ ਦਾ ਕੀ ਭਰੋਸਾ ਹੈ (ਕਿ ਕਦੋਂ ਬਿਨਸ ਜਾਏ, ਇਸ ਲਈ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਣ ਵਿਚ) ਹੇ ਮਿੱਤਰੋ ! ਦੇਰ ਨਾ ਕਰੋ। ੩. ਨਾ ਬਾਲ ਅਵਸਥਾ, ਨਾ ਜਵਾਨੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਬ੍ਰਿਧ ਅਵਸਥਾ ਦਾ ਕੋਈ ਨੇਮ ਹੈ (ਭਾਵ ਕਾਲ ਦਾ ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕਦੋਂ ਆ ਜਾਵੇ) ੪. ਉਸ ਵੇਲੇ ਦਾ ਕੋਈ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਜਮ ਦਾ ਫੰਦਾ ਗਲ ਵਿਚ ਆ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ੫. ਗਿਆਨੀ, ਧਿਆਨੀ ਤੇ ਚਤੁਰ (ਸਿਆਣੇ) ਜੋ ਵੀ ਕੋਈ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਸਦਾ ਰਹਿਣਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ੬. ਸਾਰੇ ਜੀਵ ਇਸ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ (ਦੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨੂੰ) ਛਡ ਛਡ ਕੇ ਤੁਰ ਗਏ ਹਨ, ਮੂਰਖ ਜੀਵ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਚੰਬੜ ਰਿਹਾ ਹੈ। ੭. ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੇ ਮਸਤਕ ਦੇ ਭਾਗ ਉੱਤਮ ਹਨ, ਉਹ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ੮. ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਪੁਰਸ਼ ਹੀ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਆਏ ਸਫਲ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰੇ ਪਤੀ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਦਾ ਸੁਹਾਗ (ਆਨੰਦ) ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਹੈ॥੧੯॥

ਸਲੋਕੁ ॥

(੧) ਘੋਖੇ ਸਾਸਤ੍ਰ ਬੇਦ ਸਭ ਆਨ ਨ ਕਥਤਉ

ਕੋਇ॥ (੨) ਆਦਿ ਜੁਗਾਦੀ ਹੁਣਿ ਹੋਵਤ

ਨਾਨਕ ਏਕੈ ਸੋਇ॥੧॥

ਅਰਥ- ੧. (ਅਸਾਂ) ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਤੇ ਵੇਦ ਸਭ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਚਾਰਕੇ ਦੇਖੇ ਹਨ (ਭਾਵ ਪੜ੍ਹੇ ਸੁਣੇ ਹਨ), ਕੋਈ ਗ੍ਰੰਥ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਇਕ ਪ੍ਰਭੂ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਪ੍ਰਭੂ ਵੀ ਹੈ। ੨. ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਆਦਿ ਵਿਚ ਤੇ ਜੁਗਾਂ ਦੇ ਆਦਿ ਵਿਚ ਵੀ ਸੀ, ਹੁਣ ਵੀ ਹੈ ਤੇ ਅਗੋਂ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਵੀ ਉਹੋ ਇਕੋ ਹੋਵੇਗਾ॥੧॥