ਪਉੜੀ॥

(੧) ਘਘਾ ਘਾਲਹੁ ਮਨਹਿ ਏਹ ਬਿਨੁ ਹਰਿ

ਦੂਸਰ ਨਾਹਿ॥ (੨) ਨਹ ਹੋਆ ਨਹ ਹੋਵਨਾ

ਜਤ ਕਤ ਓਹੀ ਸਮਾਹਿ ॥ (੩) ਘੂਲਹਿ ਤਉ

ਮਨ ਜਉ ਆਵਹਿ ਸਰਨਾ ॥ (੪) ਨਾਮ ਤਤੁ

ਕਲਿ ਮਹਿ ਪੁਨਹਚਰਨਾ ॥ (੫) ਘਾਲਿ

ਘਾਲਿ ਅਨਿਕ ਪਛੁਤਾਵਹਿ॥ (੬) ਬਿਨੁ ਹਰਿ

ਭਗਤਿ ਕਹਾ ਥਿਤਿ ਪਾਵਹਿ॥ (੭) ਘੋਲਿ

ਮਹਾ ਰਸੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਤਿਹ ਪੀਆ॥ (੮) ਨਾਨਕ

ਹਰਿ ਗੁਰਿ ਜਾ ਕਉ ਦੀਆ॥੨੦॥

ਅਰਥ - ੧. ਘਘੇ ਦੁਆਰਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ ਵਸਾਓ ਕਿ ਬਿਨਾ ਪ੍ਰਭੂ ਤੋਂ ਹੋਰ ਦੂਸਰਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ। ੨. (ਉਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾ) ਨਾ ਕੋਈ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤੇ ਨਾ ਕੋਈ ਅਗੋਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਜਿਥੇ ਕਿਥੇ (ਭਾਵ ਹਰ ਥਾਂ) ਉਹੋ ਇਕ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਸਮਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ੩. ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ! ਤੂੰ ਤਦ ਛੁਟੇਂਗਾ, ਜੇ ਉਸ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਵਿਚ ਆਵੇਂਗਾ ਤਾਂ ੪. (ਤੂੰ ਇਹ ਨਿਸਚੇ ਕਰਕੇ ਜਾਣ ਲੈ ਕਿ) ਕਲਿਜੁਗ ਵਿਚ ਨਾਮ ਤੱਤ ਹੀ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਅਸਲ ਪ੍ਰਾਸ਼ਚਿਤ ਹੈ। ੫. ਹੋਰ ਕਈ ਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿਅਰਥ ਘਾਲਣਾ ਘਾਲ ਘਾਲਕੇ (ਭਾਵ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਰਮ ਕਾਂਡ ਕਰ ਕਰ ਕੇ) ਅਨੇਕਾਂ ਲੋਕ ਪਛੁਤਾਉਂਦੇ ਹਨ। ੬. ਉਹ ਬਿਨਾ ਹਰੀ ਦੀ ਭਗਤੀ ਦੇ ਮਨ ਦਾ ਟਿਕਾ ਕਿਥੋਂ ਪਾਉਣਗੇ ? (ਕਿਉਂਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਭਗਤੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਉਪਾਅ ਨਾਲ ਮਨ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ)। ੭. ਤੇ ੮. ਸਤਿਗੁਰੂ