مهاراجے تے دھِآن سِںگھ دی هُن کھُّلھ-م-کھُّلھا لّگن لّگ پای۔ دھِآن سِںگھ چاهُںدا سی, کِ سور سِںگھ نُوں بِلے لا کے تکھت 'تے کِسے هور نُوں بِٹھاوے, تے سےر سِںگھ چاهُںدا سی دھِآن سِںگھ والا کیرتن سوهِلا پڑھ کے ڈوگرِآں دے اسر هےٹھوں آجاد هووے۔ اَودھر سںدھاوالیاے لهِنا سِںگھ تے اجیت سِںگھ کسم کھادھی پھِردے سن, کِ جد تک مهاراجے تے وجیر دوهاں دا کھاتما نهیں کر لَےںدے, سّجے هّتھ نال روٹی نهیں کھانی۔

ِاک دِن بےایمانی دا پُتلا دھِآن سِںگھ لهِنا سِںگھ نُوں

دھِآن سِںگھ نے سےر سِںگھ

دے وِرُّدھ لهِنا سِںگھ نُوں

بھڑکااُنا                                    بُلاکے آکھن لّگا, "بھاایآ جی ! بھاوےں مهاراجے نے تُهانُوں جاگیراں دے دِّتیآں نے تے سرداریآں 'تے بهال کر دِّتا اے, پر اُه تُهاڈے نال دِلوں ساپھ نهیں جے۔ اُهنُوں ڈر سی, کِ س. اجیت سِںگھ اںگرےجاں نُوں بھڑکا کے کوای وّڈا پُآڑا نا کھڑا کر دےوے ۔ هُن اُه تُهانُوں وِساه کے مروا دےوےگا۔ اےس بارے اُهنے پهِلاں پهِلاں مےرے نال ِاک دو واری کُچھ بُجھارت جےهی پاای سی, پر مَےں چُّپ هو رِها ساں۔ مَےں تُهانُوں آپنے نِگدے مِّتر سمجھ کے ِاه بھےت بھنِّآں جے۔ اّگے جِوےں تُهاڈی مرجی۔"

لهِنا سِںگھ :-"پھےر اےس دا اُپاا کی هووے ?"

دھِآن سِںگھ :-"ِاک ای۔ اُه تُهانُوں مروااُن چاهُںدا اے, تُسیں اُهنُوں مار ديو۔"

لهِنا سِںگھ :-"اےس بدلے سانُوں کی لابھ هووےگا ?"

دھِآن سِںگھ :-"بھاایآ جی, مےرا تاں-سّچی گّل اے راج کاج توں جیا اّک گِآ اے۔ مَےں تاں هُن سبھ کُجھ چھّڈ کے کاںسی چلا جانا چاهُںدا هاں۔ نالے اَوتھے روج گںگا ماای دے درسن کرِآ کراںگا, نالے دھو-دھو کے پاپ لاهِآ کراںگا۔ اےه گّل وی تُهاڈے بھلے واستے چھےڑی سی۔ سےر سِںگھ نُوں کتل کر ديو, تکھت اُّتے سےرے-پںجاب دے چھوٹے پُّتر دلیپ سِںگھ نُوں بِٹھا ديو تے