7. ਤਯਾਰੀਆਂ

ਰਾਂਝਾ ਬੈਠਾ ਤਖਤ ਹਜ਼ਾਰੇ

ਨਾਲ ਭਾਬੀਆਂ ਅੜਦਾ,-

ਕਾਸਾ ਅਜੇ ਚੱਕ ਹੈ ਚੜ੍ਹਿਆ,-

ਹੱਥ ਘੁਮਿਆਰ ਉਸ ਘੜਦਾ,-

ਹੀਰ ਸੁਰਾਹੀ ਧੌਣ ਨਿਵਾਈ

ਖਲੀ ਝਨਾਂ ਦੀ ਕੰਧੀ,-

ਸ਼ਹੁ ਦਰਯਾ ਵਗੇ ਨਹੀਂ ਅਟਕੇ

ਤੁਪਕਾ ਤੁਪਕਾ ਖੜਦਾ ।੭।

 

8. ਬਦੀ

ਦਾਖਾਂ ਤੇ ਅੰਗੂਰੀ ਸ਼ੀਸ਼ੇ

ਕੁਦਰਤ ਆਪ ਬਣਾਏ,

ਮਿੱਠੇ ਤੇ ਸਵਾਦੀ ਰਸ ਭਰ ਭਰ

ਵੇਲਾਂ ਗਲ ਲਟਕਾਏ,

ਤੂੰ ਉਹ ਤੋੜ ਮੱਟ ਵਿਚ ਪਾਏ,

ਰਖ ਰਖ ਕੇ ਤਰਕਾਏ,-

ਦੁਖ-ਦੇਵੇ ਦਾਰੂ ਉਸ ਵਿਚੋਂ

ਤੂੰ ਹਨ ਆਪ ਚੁਆਏ ।੮।

 

9. ਅਚੱਲ ਰਾਂਝਾ

ਸਾਡਾ ਰਾਂਝਾ ਤਖਤ ਹਜ਼ਾਰੇ

ਤਖਤੋਂ ਕਦੀ ਨ ਉਠਦਾ,

ਝੰਗ ਸਿਆਲੀਂ ਬੈਠਿਆਂ ਸਾਨੂੰ

ਖਿੱਚਾਂ ਪਾ ਪਾ ਕੁਠਦਾ,

ਆਵੇ ਆਪ ਨ ਪਾਸ ਬੁਲਾਵੇ,

ਸੱਦ ਵੰਝਲੀ ਦੀ ਘੱਲੇ:

ਕੁੰਡੀ ਪਾ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਰਖਦਾ,-

ਰੁਠਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤਰੁੱਠਦਾ ।੯।