10. ਅਮਰ ਰਸ

ਸੁਹਣੇ ਹੱਥ ਸੁਰਾਹੀ ਪਯਾਲਾ

ਦੇਖ ਦੁਖੀ ਖੁਸ਼ ਹੋਈ,

ਖੁਸ਼ ਹੋਈ ਮੁਖ ਦੇਖ ਸਜਨ ਦਾ

ਦੇਖ ਸੁਰਾਹੀ ਰੋਈ ।

ਰੋਂਦੀ ਵੇਖ ਸਜਨ ਹੱਸ ਆਖੇ,-

'ਕਉੜੀ ਸ਼੍ਰਾਬ ਨ ਲਯਾਯਾ,-

'ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਏਸ ਸੁਰਾਹੀ ਭਰਿਆ,

ਪੀਏ ਤੇ ਜੀਵੇ ਮੋਈ' ।੧੦।

ਦਿਹ ਇਕ ਬੂੰਦ ਸੁਰਾਹੀਓਂ ਸਾਨੂੰ

ਸੋਚ ਸਮੁੰਦਰ ਬੋੜੇ,

ਬੇਖ਼ੁਦੀਆਂ ਦੇ ਚਾੜ੍ਹ ਅਰਸ਼ ਤੇ

ਆਸ ਅੰਦੇਸੇ ਤੋੜੇ,

ਰੰਗ ਸੁਹਾਵੇ ਤੇ ਨੌਰੰਗੀ

ਪੀਂਘ ਘੁਕੇ ਆਨੰਦੀ,

ਆਣ ਹੁਲਾਰੇ ਅਮਰ ਸੁਖਾਂ ਦੇ,

ਮੁੜਨ ਨ,-ਐਸਾ ਜੋੜੇ ।੧੧।

 

11. ਪਸਾਰੀ ਕਿ ਮਖੀਰ ?

ਤੋੜ ਗੁਲਾਬ ਪਸਾਰੀ ਲਯਾਇਆ

ਮਲ ਮਲ ਖੰਡ ਰਲਾਈ,-

ਭੀ ਕਉੜੱਤਣ ਰਹੀ ਸਵਾਦ ਵਿਚ

ਬਣੀ ਨ ਉਹ ਮਠਿਆਈ,

ਮੱਖੀ ਬਣ, ਕਣ ਰਸ ਜੇ ਚੁਣਦਾ,

ਤੋੜ ਨ ਆਬ ਗੁਆਂਦਾ,

ਮਾਲੀ ਨਾਲੋਂ ਨੇਹੁੰ ਨ ਟੁਟਦਾ,

ਰਸ ਪੀਂਦਾ ਸੁਖਦਾਈ ।੧੨।

 

12. ਗੁਲਾਬ ਦਾ ਫੁੱਲ ਤੋੜਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ

ਡਾਲੀ ਨਾਲੋਂ ਤੋੜ ਨ ਸਾਨੂੰ,

ਅਸਾਂ ਹੱਟ 'ਮਹਿਕ' ਦੀ ਲਾਈ !

ਲੱਖ ਗਾਹਕ ਜੇ ਸੁੰਘੇ ਆਕੇ

ਖਾਲੀ ਇਕ ਨ ਜਾਈ,

ਤੂੰ ਜੇ ਇਕ ਤੋੜ ਕੇ ਲੈ ਗਿਓਂ,

ਇਕ ਜੋਗਾ ਰਹਿ ਜਾਸਾਂ,-

ਉਹ ਭੀ ਪਲਕ ਝਲਕ ਦਾ ਮੇਲਾ-

ਰੂਪ ਮਹਿਕ ਨਸ ਜਾਈ ।੧੩।