25. ਅਮਲੀ-ਸੋਫੀ

ਦਿਹ ਇਕ ਬੂੰਦ ਸੁਰਾਹੀਓਂ ਸਾਨੂੰ,

ਇੱਕੋ ਹੀ ਦਿਹ ਸਾਈਂ !

ਅੱਧੀ ਅੱਧ ਪਚੱਧੀ ਦੇ ਦੇ

ਨਿੱਕੀ ਹੋਰ ਗੁਸਾਈਂ !

ਇੱਕ ਵੇਰ ਇੱਕ ਕਣੀ ਦਿਵਾ ਦੇ,

ਸੂਫੀ ਅਸੀਂ ਨ ਰਹੀਏ-

ਇੱਕ ਵੇਰ ਦਰ ਖਲਿਆਂ ਤਾਈਂ

ਸਾਈਂ ਸਵਾਦ ਚਖਾਈਂ ।੩੦।

 

26. ਸੰਗੀਤ

ਉੱਚੇ ਭਾਵ ਵਲਵਲੇ ਸੁਹਣੇ,

ਸੂਖਮ ਰੰਗ ਸੁਹਾਵਨ,

ਸਰਦ ਮਿਹਰ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਮਿਲ

ਠਰ ਠਰ ਜੰਮ ਜੰਮ ਜਾਵਨ :-

ਰਾਗ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਿੱਘ ਪੁਚਾਵੇ

ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ ਕਰਾਵੇ:

ਤਾਹੀਓਂ ਰਸੀਏ ਏਸ ਰਾਗ ਨੂੰ

'ਪੌੜੀ ਅਰਸ਼' ਸਦਾਵਨ ।੩੧।

 

27. ਵਿਛੋੜਾ-ਵਸਲ

ਸਾਬਣ ਲਾ ਲਾ ਧੋਤਾ ਕੋਲਾ,

ਦੁੱਧ ਦਹੀਂ ਵਿਚ ਪਾਇਆ,

ਖੁੰਬ ਚਾੜ੍ਹ, ਰੰਗਣ ਭੀ ਧਰਿਆ

ਰੰਗ ਨ ਏਸ ਵਟਾਇਆ;

ਵਿੱਛੁੜ ਕੇ ਕਾਲਖ ਸੀ ਆਈ

ਬਿਨ ਮਿਲਿਆਂ ਨਹੀਂ ਲਹਿੰਦੀ;

ਅੰਗ ਅੱਗ ਦੇ ਲਾਕੇ ਦੇਖੋ

ਚੜ੍ਹਦਾ ਰੂਪ ਸਵਾਇਆ ।੩੨।

 

28. ਬ੍ਰਿੱਛ

ਧਰਤੀ ਦੇ ਹੇ ਤੰਗ-ਦਿਲ ਲੋਕੋ !

ਨਾਲ ਅਸਾਂ ਕਿਉਂ ਲੜਦੇ ?

ਚੌੜੇ ਦਾਉ ਅਸਾਂ ਨਹੀਂ ਵਧਣਾ,

ਸਿੱਧੇ ਜਾਣਾ ਚੜ੍ਹਦੇ;

ਘੇਰੇ ਤੇ ਫੈਲਾਉ ਅਸਾਡੇ

ਵਿਚ ਅਸਮਾਨਾਂ ਹੋਸਣ;

ਗਿੱਠ ਥਾਉਂ ਧਰਤੀ ਤੇ ਮੱਲੀ,

ਅਜੇ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਲੜਦੇ ? ।੩੩।