ਗੀਤ ਪਿਆਰ ਦੇ ਨਾ ਸੁਖਾਂਦੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ,

ਨਾ ਲੋੜੀਂਦੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹਤ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੇਰੇ ਬਾਪੂ ਵਾਲੀ,

ਮਖ਼ੌਲ ਕਰਦੇ ਤੈਨੂੰ, ਥੁੱਕਦੇ ਤੇਰੇ ਤੇ, ਇਹ ਕੁੱਤੇ ਜਹਾਨ ਦੇ,

ਤੇ ਚਾੜ੍ਹ ਦੇਂਦੇ ਫੜ ਕੇ ਸੂਲੀ, ਤੈਨੂੰ ਚੰਨਾਂ ਦੇ ਚੰਨ ਨੂੰ,

ਮਲੂਕ ਹੱਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਠੋਕ ਦੇਂਦੇ ਮੇਖਾਂ ਲੋਹੇ ਦੀਆਂ,

 

ਕੋਈ ਨਾ ਤੇਰਾ ਸਾਥੀ ਤੇਰੇ ਕੋਲ,

ਨਾ ਤੇਰਾ ਬਾਪੂ ਨੇੜੇ ਕਿਧਰੇ ਦਿਸਦਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ,

ਤੇ ਵਡ-ਦਿਲ ਤੂੰ ਐਡਾ, ਪਹਾੜਾਂ ਜਿੱਡਾ ਤੇਰਾ ਜਿਗਰਾ,

ਸੂਲੀ ਤੇ ਚੜ੍ਹਿਆ ਆਖੇ, ਆਪਣੇ ਗ਼ੈਰ ਹਾਜ਼ਰ ਬਾਪ ਨੂੰ

"ਮਾਫ਼ ਕਰੀਂ ਬਾਪੂ ਇਹਨਾਂ ਮੇਰੇ ਮਾਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ,

ਐਵੇਂ ਇਹ ਭੁਲੇਖੇ ਵਿੱਚ ਮਾਰਦੇ ਮੈਨੂੰ ।"

ਲੱਖ ਲੱਖ ਸਲਾਮ ਤੈਨੂੰ

ਓ ਅਸਮਾਨਾਂ ਦੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ,

ਸੂਲੀ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ।

 

ਹੇ ਈਸਾ !

ਪਿਆਰਾਂ ਦਾ ਰਾਜ ਓਡਾ ਹੀ ਦੂਰ ਹੈ ਅਜੇ ਵੀ,

ਬਾਪੂ ਦੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹਤ ਓਨੀ ਹੀ ਦੂਰ ਅਜੇ ਵੀ,

ਭੁਲੇਵੇਂ ਤੇ ਭੁਲੇਖੇ ਓਵੇਂ ਹੀ ਪਏ ਹਨ ਅਜੇ ਵੀ ।