ਫਿਰ ਝਟਕਾ ਮਾਰ ਕੇ ਉਹ ਨਿਕਲ ਗਿਆ। ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ਹੱਕਾ-ਬੱਕਾ ਰਹਿ ਗਿਆ।

"ਉਏ। ਭੱਜ ਗਿਆਂ ।" ਉਹਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਨਿਕਲਿਆ।

ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ਬੜੀ ਤੇਜ਼ ਦੌੜਿਆ ਪਰ ਉਹ ਫਿਰ ਵੀ ਬੇਤਾਲ ਨੂੰ ਫੜ ਨਾ ਸਕਿਆ। ਉਹ ਜਾ ਕੇ ਮੁੜ ਦਰਖ਼ਤ 'ਤੇ ਲਟਕ ਗਿਆ।

“ਕਿਉਂ ਉਏ, ਪਾਪੀਆ, ਤੂੰ ਮੰਨੇਂਗਾ ਨਹੀਂ।" ਵਿਕਰਮ ਨੇ ਉਹਦੀ ਗਰਦਨ ਘੁੱਟੀ।

"ਹਾਏ ! ਮਾਰ ਸੁੱਟਿਆ।"

"ਮਰਿਆ ਤਾਂ ਤੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਏਂ।"

ਵਿਕਰਮ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਪਿੱਠ 'ਤੇ ਲੱਦਿਆ ਤੇ ਤੁਰ ਪਿਆ। ਬੋਤਾਲ ਚੁੱਪਚਾਪ ਲਟਕਿਆ ਰਿਹਾ। ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਬੋਲਿਆ-"ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ! ਤੇਰਾ ਨਿਆਂ ਸਹੀ ਸੀ ਪਰ ਰਾਜੇ ਨੇ ਉਸ ਪਾਪੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਉਹਨੂੰ ਫਾਂਸੀ 'ਤੇ ਲਟਕਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ । ਇਹ ਕੰਮ ਅਸਲ 'ਚ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪਤਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੈ। ਕਾਮ ਦੀ ਅੱਗ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਣਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਅੰਗਜ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਦੋ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਹਾਂ । ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਕਾਮ ਨਾਲ ਪੀੜਤ ਹੋ ਕੇ ਕੀ ਕਰ ਬੈਠੇ ਸਨ ।"

ਬੇਤਾਲ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਵਿਕਰਮ ਤੇਜ਼-ਤੇਜ਼ ਤੁਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।

 

ਰੂਪ ਸੁੰਦਰੀ

"ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ! ਅੰਗਜ ਦੇਸ਼ 'ਚ ਸੰਤ ਅਤੇ ਬਸੰਤ ਦੋ ਭਰਾ ਸਨ। ਬਸੰਤ ਵੱਡਾ ਸੀ ਤੇ ਸੰਤ ਛੋਟਾ। ਦੋਵੇਂ ਬੜੇ ਸੋਹਣੇ ਨੌਜਵਾਨ ਸਨ। ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਆਪਸ 'ਚ ਪਿਆਰ ਵੀ ਬੜਾ ਸੀ ।

ਇਕ ਵਾਰ ਬਗੀਚੇ 'ਚ ਘੁੰਮਦਿਆਂ ਬਸੰਤ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਇਕ ਸੁੰਦਰੀ 'ਤੇ