ਹੋ ਗਈ । ਜਦੋਂ ਉਸ ਚੋਰ ਨੂੰ ਨਗਰ-ਪਰਿਕਰਮਾ ਲਈ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਨਗਰ ਉਹਨੂੰ ਵੇਖਣ ਲਈ ਟੁੱਟ ਪਿਆ। ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਖਿੜਕੀਆਂ ਅਤੇ ਛੱਤਾਂ ਥਾਣੀਂ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀਆਂ।
ਚੋਰ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਸੇਠ ਧਰਮਵੀਰ ਦੀ ਹਵੇਲੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਹਦੀ ਧੀ ਸ਼ੋਭਨਾ ਨੇ ਵੀ ਉਹਨੂੰ ਵੇਖਿਆ। ਉਹ ਚੋਰ ਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਉਹਦੇ 'ਤੇ ਮੋਹਿਤ ਹੋ ਗਈ । ਤੁਰੰਤ ਦੌੜ ਕੇ ਧਰਮਵੀਰ ਦੇ ਕੋਲ ਗਈ ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਚੋਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਧੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸੇਠ ਧਰਮਵੀਰ ਹੱਕਾ-ਬੱਕਾ ਰਹਿ ਗਿਆ।
"ਇਹ ਤੂੰ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੀ ਏਂ ਧੀਏ ?”
"ਮੈਂ ਜੋ ਵੀ ਕਹਿ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੋਚ-ਸਮਝ ਕੇ ਕਹਿ ਰਹੀ ਹਾਂ ਪਿਤਾ ਜੀ । ਮੈਂ ਉਹਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪਤੀ ਮੰਨ ਲਿਆ ਹੈ।" ਸ਼ੋਭਨਾ ਬੋਲੀ- "ਜੇਕਰ ਉਹਨੂੰ ਫਾਂਸੀ 'ਤੇ ਲਟਕਾਇਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਤੀ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗੀ।"
ਧਰਮਵੀਰ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਘਬਰਾ ਗਿਆ । ਆਪਣੀ ਧੀ ਦੀ ਮਮਤਾ 'ਚ ਪਾਗਲ ਹੋ ਕੇ ਉਹ ਰਾਜੇ ਦੇ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਕੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਚੋਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਣ।
ਰਾਜਾ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਕੇ ਬੋਲਿਆ- "ਇੰਜ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਏ। ਚੋਰ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਤਾਂ ਮਿਲੇਗੀ ਹੀ। ਮੇਰੀ ਪਰਜਾ ਕੀ ਕਹੇਗੀ।”
ਉਧਰ ਸ਼ੋਭਨਾ ਆਪਣੇ ਫੈਸਲੇ 'ਤੇ ਅਟੱਲ ਸੀ। ਧਰਮਵੀਰ ਨੇ ਬਥੇਰਾ ਸਮਝਾਇਆ, ਪਰ ਉਹ ਨਾ ਮੰਨੀ। ਸ਼ੋਭਨਾ ਦੀ ਇਸ ਜ਼ਿਦ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਫੈਲ ਗਈ। ਗੱਲ ਚੋਰ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਤਕ ਪੁੱਜੀ। ਜਦੋਂ ਉਹਨੇ ਸੁਣਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਰੋਣ ਲੱਗਾ।
ਫਿਰ ਸੂਲੀ 'ਤੇ ਲਟਕਣ ਦਾ ਵਕਤ ਆ ਗਿਆ। ਨਗਰ ਦੇ ਚੌਂਕ 'ਚ ਉਹਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਣੀ ਸੀ । ਉਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਲਈ ਸਾਰਾ ਨਗਰ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਉਹਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦੇ ਰੱਸੇ ਕੋਲ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ। ਠੀਕ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਸ਼ੋਭਨਾ ਉਥੇ ਆ ਗਈ । ਉਹਨੇ ਵਾਲ ਖਿਲਾਰੇ ਹੋਏ ਸਨ,
