ਜੀਵਨ ਸੁਖੀ-ਸੁਖੀ ਬੀਤਣ ਲੱਗਾ। ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਇਆ ਤਾਂ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪੁੱਤਰ ਮੰਨਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ਮਾਂ ਦਾ ਇਹ ਕਿਹੜਾ ਰੂਪ ਹੈ ? ਕੀ ਇਹ ਪਾਪ ਨਹੀਂ ਹੈ ?"

"ਵੇਖ ਬੇਤਾਲ । ਉਹ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਦੀ ਨਜਾਇਜ਼ ਔਲਾਦ ਸੀ। ਉਹ ਉਹਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ । ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦੱਸਦੀ ਕਿ ਉਹ ਉਹਦਾ ਪੁੱਤਰ ਹੈ ।"

"ਤੂੰ ਠੀਕ ਆਖਦਾ ਏਂ ਵਿਕਰਮ।" ਕਹਿ ਕੇ ਬੇਤਾਲ ਉਹਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਉੱਡ ਕੇ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਹਵਾ 'ਚ ਤੈਰਦਾ ਹੋਇਆ ਆਪਣੇ ਟਿਕਾਣੇ ਵੱਲ ਉੱਡ ਗਿਆ।

 

ਪਰਉਪਕਾਰ

ਇਕ ਵਾਰ ਮੁੜ ਬੇਤਾਲ ਵਿਕਰਮ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ 'ਤੇ ਮੁਰਦੇ ਵਾਂਗ ਲਟਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਉਹਨੇ ਮੁੜ ਆਖਿਆ-"ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ । ਤੂੰ ਬੜੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਏਂ । ਹਰ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਮੋਢੇ 'ਤੇ ਲੱਦ ਕੇ ਤੁਰ ਪੈਂਦਾ ਏਂ। ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਲੱਗਾ ਰਹੇ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਹਾਂ।"

ਵਿਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ।

ਬੇਤਾਲ ਨੇ ਆਖਿਆ-"ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ । ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ 'ਚ ਇਕ ਰਾਜਾ ਜੀਮੂਤਵਾਹਨ ਸੀ । ਉਹ ਬੜਾ ਪ੍ਰਤਾਪੀ ਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਸੀ। ਪਰ ਉਹਦਾ ਮੁੰਡਾ ਅਗਿਨਵਾਹਨ ਬੜਾ ਦੁਰਾਚਾਰੀ ਤੇ ਜ਼ਿੱਦੀ ਸੀ । ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਦੇ ਜਿਊਂਦੇ ਜੀ ਰਾਜਾ ਬਣਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀ। ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਨਾ ਹੋਣ 'ਤੇ ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਤਾਕਤ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਧਮਕੀ ਵੀ ਦਿੱਤੀ।