"ਸਾਡੇ ਸੇਠ ਚੰਦ੍ਰਮਣੀ ਦੀ ਕੁੜੀ ਮਣੀਮਾਲਾ ਕਾਫ਼ੀ ਸੋਹਣੀ ਹੈ । ਉਹ ਸਾਡੇ ਰਾਜ ਦੇ ਯੋਗ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ? ਪਤਾ ਕਰਕੇ ਦੱਸ।" ਰਾਜੇ ਨੇ ਆਖਿਆ।

ਦਾਸੀ ਰਾਜੇ ਦੀ ਆਗਿਆ ਹਾਸਿਲ ਕਰਕੇ ਤੁਰ ਪਈ। ਉਹ ਸੇਠ ਚੰਦ੍ਰਮਣੀ ਦੇ ਘਰ ਗਈ । ਉਹਨੇ ਮਣੀਮਾਲਾ ਨੂੰ ਤੱਕਿਆ। ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ! ਜਦੋਂ ਦਾਸੀ ਨੇ ਮਣੀਮਾਲਾ ਨੂੰ ਤੱਕਿਆ ਤਾਂ ਬਸ ਤੱਕਦੀ ਹੀ ਰਹਿ ਗਈ। ਉਹਨੇ ਜਿੰਨਾ ਸੁਣਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੋਹਣੀ ਸੀ । ਉਹਦਾ ਰੂਪ ਵੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ। ਰਾਜਾ ਸਮਰਜੀਤ ਦੇ ਰਾਜਮਹੱਲ ਦੀ ਹਰੇਕ ਰਾਣੀ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਫਿੱਕੀ ਸੀ । ਮਣੀਮਾਲਾ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਉਹ ਰਾਜਮਹੱਲ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਆਈ। ਉਹਨੇ ਮਣੀਮਾਲਾ ਦਾ ਰੰਗ ਰੂਪ ਵੇਖ ਕੇ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਰਤੱਵ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰੇਗੀ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਸੱਚ ਦੱਸ ਦੇਵੇਗੀ ਤਾਂ ਰਾਜਾ ਮਣੀਮਾਲਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਲੈ ਜਾਵੇਗਾ। ਫਿਰ ਉਹ ਭੋਗ-ਵਿਲਾਸ ਅਤੇ ਰਾਗ-ਰੰਗ 'ਚ ਡੁੱਬ ਜਾਵੇਗਾ। ਸਾਰਾ ਰਾਜ-ਭਾਗ ਬਰਬਾਦ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਮਣੀਮਾਲਾ ਕੋਲੋਂ ਉਹਨੇ ਇਕ ਪਲ ਲਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹਿੱਲਣਾ।

ਉਹਨੇ ਵਾਪਸ ਆ ਕੇ ਰਾਜਾ ਸਮਰਜੀਤ ਨੂੰ ਆਖਿਆ-"ਮਹਾਰਾਜ! ਤੁਹਾਡੇ ਰਾਜ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚਲੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਰਾਣੀਆਂ ਉਹਦੇ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਨੇ।“

“ਫਿਰ ਰਹਿਣ ਦੇ।” ਰਾਜੇ ਨੇ ਆਪਣਾ ਵਿਚਾਰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ।

ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਸੇਠ ਚੰਦ੍ਰਮਣੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਰਾਜੇ ਨੇ ਉਹਦੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਇਕ ਦਾਸੀ ਨੂੰ ਘੱਲਿਆ ਸੀ । ਉਹ ਰਾਜੇ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ੀ-ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਆਪਣੀ ਕੁੜੀ ਦੇਣ ਲਈ ਮੰਨ ਗਿਆ ਪਰ ਰਾਜੇ ਨੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸੇਠ ਚੰਦ੍ਰਮਣੀ ਦੁਖੀ ਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਆਇਆ।

ਤਦ ਉਹਨੇ ਆਪਣੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਰਾਜੇ ਦੇ ਦਰਬਾਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾਨੰਦ ਨਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾਨੰਦ ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਬਣਾ ਕੇ ਸੁਖੀ