ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲੈਂਦੇ ਤੇ ਰਾਗ-ਰੰਗ 'ਚ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ । ਆਪਣੇ ਇਸ ਫ਼ਰਜ਼ ਦੇ ਅੱਗੇ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸਵਾਮੀ ਭਗਤੀ ਦਾ ਪਰਿਚੈ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ?"

ਰਾਜਾ ਅੱਗ ਬਬੂਲਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹਨੇ ਤੁਰੰਤ ਸੇਵਿਕਾ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸੁਣਾ ਦਿੱਤਾ । ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾਨੰਦ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਉਹ ਬੋਲਿਆ-"ਮਹਾਰਾਜ ! ਤੁਸੀਂ ਇਹਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਨਾ ਦਿਉ। ਮੈਂ ਮਣੀਮਾਲਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਾਂ।"

"ਮੈਂ ਪਰਾਈ ਔਰਤ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਲਾਉਂਦਾ।" ਰਾਜਾ ਬੋਲਿਆ।

ਸੇਵਿਕਾ ਦੇ ਗਿੜਗਿੜਾਉਣ 'ਤੇ ਰਾਜਾ ਸਿਮਰਜੀਤ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਦੇਸ਼ 'ਚੋਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ । ਹੁਣ ਦੱਸ ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ਕੀ ਇਹਦੇ 'ਚ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੇਵਿਕਾ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਸੀ। ਕੀ ਉਹਨੇ ਪਾਪ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ?

ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ਬੋਲਿਆ-"ਸਵਾਮੀ ਭਗਤੀ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕਰਤੱਵ ਹੈ। ਸੇਵਿਕਾ ਨੇ ਸਵਾਮੀ ਭਗਤੀ ਦਾ ਪਰਿਚੈ ਨਾ ਦੇ ਕੇ ਅਪਰਾਧ ਜ਼ਰੂਰ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਇਹ ਅਪਰਾਧ ਕਰਤੱਵ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦਿਆਂ ਹੋਇਆ ਕੀਤਾ ਸੀ । ਇਸ ਕਾਰਨ ਰਾਜਾ ਸਮਰਜੀਤ ਨੇ ਸੇਵਿਕਾ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲਾ ਦੇ ਕੇ ਅਪਰਾਧ ਕੀਤਾ ਹੈ।”

ਵਿਕਰਮ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਬੇਤਾਲ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਹੱਸਿਆ। ਬੋਲਿਆ-"ਤੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਆਖ ਰਿਹਾ ਏਂ ਵਿਕਰਮ! ਪਰ ਮੈਂ ਚੱਲਿਆਂ।"

ਉਹ ਵਿਕਰਮ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਉੱਡ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਉਸੇ ਦਰਖ਼ਤ 'ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਲਟਕ ਗਿਆ । ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ਮੁੜ ਆਇਆ। ਉਹਨੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਮੋਢਿਆਂ 'ਤੇ ਲੱਦਿਆ। ਵਿਕਰਮ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਹੁਣ ਸਤਵੇਂ ਅਸਮਾਨ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਬੇਤਾਲ ਦੀ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਭੱਜ ਜਾਣ ਦੀ ਆਦਤ ਤੋਂ ਉਹ ਤੰਗ ਆ ਚੁੱਕਾ ਸੀ । ਜੇਕਰ ਉਹਨੇ ਯੋਗੀ ਨੂੰ ਵਚਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਬੇਤਾਲ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਦੇਂਦਾ, ਪਰ ਉਹ ਮਜਬੂਰ ਸੀ ।