ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਸ਼ੱਕ ਨਾ ਹੋਇਆ।
ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ! ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਉਹ ਮੁੰਡਾ ਜਵਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਲੀਲਾ ਦਾ ਪਤੀ ਮਰ ਗਿਆ। ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਦਾ ਦਾਹ-ਸੰਸਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਮੁੰਡਾ ਅਤਿਅੰਤ ਕੁਸ਼ਲ ਤੇ ਗੁਣੀ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਪਿਉ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੂਬ ਵਧਾਇਆ। ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਉਹਦੀ ਮਾਂ ਦਾ ਵੀ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ।
ਪੁੱਤ ਨੇ ਉਹਦਾ ਵੀ ਸਸਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ।
ਫਿਰ ਇਕ ਮੱਸਿਆ ਆਈ । ਇਹ ਮੱਸਿਆ ਪਿੱਤਰਾਂ ਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਪੁੱਤਰ ਨੇ ਫਲਗੂ ਨਦੀ 'ਚ ਜਾ ਕੇ ਪਿੰਡਦਾਨ ਕਰਨਾ ਠੀਕ ਸਮਝਿਆ। ਪੁਰੋਹਿਤਾਂ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਉਹ ਫਲਗੂ ਨਦੀ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਆਇਆ। ਉਹਨੇ ਵਿਧੀਵਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪਿੰਡਦਾਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕਾਰਜ ਪੂਰੇ ਕੀਤੇ। ਫਿਰ ਉਹ ਪਿੱਤਰ ਦਾਨ ਕਰਨ ਫਲਗੂ ਨਦੀ ਦੇ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਆ ਗਿਆ।
ਉਹ ਇਕੱਲਾ ਸੀ । ਜਦੋਂ ਦਾਨ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਅਚਾਨਕ ਤਿੰਨ ਹੱਥ ਪਾਣੀ 'ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਹਿੱਲਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਬੜੀ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ। ਉਹਨੇ ਪੁੱਛਿਆ-"ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਹੱਥ ਕੀਹਦਾ ਹੈ ?"
ਆਵਾਜ਼ ਆਈ-"ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਹਾਂ।”
ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਦਾਨ ਦੇ ਦਿੱਤਾ।
ਫਿਰ ਪੁੱਛਿਆ-"ਇਹ ਦੂਸਰਾ ਹੱਥ ਕੀਹਦਾ ਹੈ ?"
"ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਪਿਉ ਹਾਂ ।"
ਮੁੰਡਾ ਰੁਕ ਗਿਆ । ਬੋਲਿਆ-"ਇਹ ਤੀਸਰਾ ਹੱਥ ਕੀਹਦਾ ਹੈ ?"
"ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਪਿਉ ਹਾਂ।”
ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ! ਉਹ ਮੁੰਡਾ ਆਪਣੇ ਦੋ ਪਿਉ ਵੇਖ ਕੇ ਘਬਰਾ ਗਿਆ।
ਉਹਨੇ ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ-"ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਪਿਉ ਕਿਵੇਂ ਹੋਇਆ ?"
ਉਹ ਹੱਥ ਚੋਰ ਦਾ ਸੀ। ਚੋਰ ਨੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ।
ਫਿਰ ਤੀਜੇ ਹੱਥ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ-"ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਪਿਉ ਕਿਵੇਂ ਏਂ ?”
