ਬੇਤਾਲ ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਿਆ-"ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ । ਗੁੱਸਾ ਥੁੱਕ ਦੇ। ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ । ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਹਾਂ।"

ਵਿਕਰਮ ਨੇ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਾ ਦਿੱਤਾ।

ਬੇਤਾਲ ਨੇ ਆਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ-"ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ! ਮਹੇਸ਼ਪੁਰ ਰਾਜ 'ਚ ਕਮਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਨਾਂ ਦਾ ਇਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ । ਉਹਦੀ ਪਤਨੀ ਸੁਲੋਚਨਾ ਬੜੀ ਸੋਹਣੀ ਸੀ। ਇਕ ਵਾਰ ਕਮਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਵਪਾਰ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ 'ਚ ਪਰਦੇਸ ਚਲਾ ਗਿਆ।

ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਲੰਘ ਗਏ। ਸੁਲੋਚਨਾ ਦਾ ਮਨ ਬਿਰਹਾ 'ਚ ਸੜਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ । ਉਹ ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਮਹਾਵਾਰੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਕਾਮ ਇੱਛਾ ਸਤਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਇਕ ਦਿਨ ਸੁਲੋਚਨਾ ਛੱਤ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ । ਉਹ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਸੰਘਣੇ ਤੇ ਕਾਲੇ ਲੰਮੇ ਵਾਲ ਸੁਕਾ ਰਹੀ ਸੀ । ਉਸੇ ਵਕਤ ਸਿਆਮ ਸੁੰਦਰ ਨਾਂ ਦੇ ਇਕ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਉਹਦੇ 'ਤੇ ਪਈ । ਉਹ ਆਪਣੇ ਘੋੜੇ 'ਤੇ ਬਹਿ ਕੇ ਸੈਰ ਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਹ ਸੁਲੋਚਨਾ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਸੁਲੋਚਨਾ ਦਾ ਸੁਹੱਪਣ ਤੇ ਜਵਾਨੀ ਵੇਖ ਕੇ ਉਹ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਗਿਆ। ਸੁਲੋਚਨਾ ਦੀਆਂ ਨਿਗਾਹਾਂ ਵੀ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਗਈਆਂ। ਉਹਦਾ ਮਨ ਵੀ ਮੋਹਿਤ ਹੋ ਗਿਆ।

ਦੋਵੇਂ ਬਿਰਹਾ ਦੀ ਅੱਗ 'ਚ ਸੜਨ ਲੱਗੇ। ਸੁਲੋਚਨਾ ਨੂੰ ਚੈਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਹੀ। ਉਹਦੀ ਬੇਚੈਨੀ ਵੇਖ ਕੇ ਦਾਸੀ ਨੇ ਕਾਰਨ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਸਲੋਚਨਾ ਨੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਸੱਚ-ਸੱਚ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ । ਦਾਸੀ ਬੋਲੀ-"ਜੇਕਰ ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਏ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਲਿਆ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਉਹਨੂੰ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ।"

ਦਾਸੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸੁਲੋਚਨਾ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਈ। ਦਾਸੀ ਸ਼ਾਮ ਸੁੰਦਰ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਲਿਆਈ। ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਬਿਰਹੋਂ ਦੀ ਅੱਗ ਨੂੰ ਬੁਝਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ! ਜਦੋਂ ਤਕ ਕਮਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਨਾ ਆਇਆ ਦੋਵਾਂ ਨੇ