ਬੜਾ ਸੁਖ ਮਾਣਿਆ। ਕਮਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਦੇ ਆ ਜਾਣ 'ਤੇ ਇਸ ਕੰਮ ਵਿਚ ਰੁਕਾਵਟ ਪੈ ਗਈ। ਸੁਲੋਚਨਾ ਦਾ ਮਨ ਕਮਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗਦਾ। ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਕਮਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਨੇ ਸਮਝ ਲਿਆ। ਉਹ ਚੁੱਪਚਾਪ ਕਾਰਨ ਲੱਭਣ ਲੱਗਾ। ਉਹਨੇ ਦਾਸੀ ਕੋਲੋਂ ਪੁੱਛਿਆ । ਦਾਸੀ ਨੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਕਮਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਦਾ ਮਨ ਟੁੱਟ ਗਿਆ। ਇਕ ਦਿਨ ਉਹ ਫਿਰ ਸੁਲੋਚਨਾ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ । ਸੁਲੋਚਨਾ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਕੀਤਿਆਂ ਸ਼ਾਮ ਸੁੰਦਰ ਨਾਲ ਰੰਗ-ਰਲੀਆਂ ਮਨਾਉਂਦੀ ਰਹੀ। ਬੜੇ ਦਿਨ ਲੰਘ ਗਏ ਪਰ ਕਮਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਨਾ ਆਇਆ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਸੁਲੋਚਨਾ ਗਰਭਵਤੀ ਹੋ ਗਈ।
ਕਮਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਦਾ ਕੋਈ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਾ।
ਫਿਰ ਸੁਲੋਚਨਾ ਸ਼ਾਮ ਸੁੰਦਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਜਾ ਕੇ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਉਹਨੇ ਇਕ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ । ਸ਼ਾਮ ਸੁੰਦਰ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪੁੱਤਰ ਮੰਨਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਸ਼ਾਮ ਸੁੰਦਰ ਦੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸੁਲੋਚਨਾ ਨੇ ਉਸ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ । ਕਿਸਮਤ ਦੀ ਗੱਲ ਵੇਖ ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ! ਕਮਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਸਾਧੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਨਦੀ ਦੇ ਜਿਸ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਸੁਲੋਚਨਾ ਮਰੇ ਹੋਏ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸੁੱਟ ਗਈ ਸੀ, ਉਥੇ ਹੀ ਕਮਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਦੀ ਕੁਟੀਆ ਸੀ । ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਬੱਚੇ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਵੇਖ ਕੇ ਰੌਲਾ ਪੈ ਗਿਆ । ਰਾਜੇ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀ ਆ ਗਏ ਤੇ ਸਾਧੂ ਬਣੇ ਕਮਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਰਾਜੇ ਕੋਲ ਲੈ ਗਏ।
ਰਾਜੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ-"ਇਹ ਤੇਰਾ ਕੰਮ ਏ।”
“ਨਹੀਂ, ਅੰਨਦਾਤਾ।”
"ਪਰ ਬੱਚੇ ਦਾ ਮੁਹਾਂਦਰਾ ਬਿਲਕੁਲ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਏ।"
ਰਾਜੇ ਦੀ ਗੱਲ ਠੀਕ ਸੀ । ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੇ ਵੀ ਇਹੋ ਗੱਲ ਵੇਖੀ ਸੀ ਤੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ ਸੀ । ਕਮਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ।
"ਸਾਧੂ ਹੋ ਕੇ ਝੂਠ ਬੋਲਦਾ ਏਂ।”
