ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਇਆ।

ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਕ ਹਥਿਆਰ ਵੇਚਣ ਵਾਲਾ ਆਇਆ, ਵੈਸ਼ਯ ਦਾ ਤੀਸਰਾ ਮੁੰਡਾ ਵੀ ਪਰੀਖਿਆ 'ਚ ਸਫ਼ਲ ਰਿਹਾ।

ਰਾਜੇ ਨੇ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ- "ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਵੀ ਦੁਗਣੀ ਕਰ ਦਿਉ।”

ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਵੈਸ਼ਯ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ। ਉਹਨੇ ਰਾਜੇ ਦਾ ਉਧਾਰ ਚੁਕਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਮੰਗਣ ਲੱਗਾ। ਰਾਜਾ ਬੋਲਿਆ-"ਤੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦਾ ਪਿਉ ਏਂ । ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਕੀ ਗੁਣ ਏ ?"

"ਮੈਂ ਆਦਮੀ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।"

“ਮੇਰੀ ਕੀ ਪਹਿਚਾਣ ਏ, ਦੱਸ।”

“ਤੁਸੀਂ ਨਾਨਾਬਾਈ ਦੀ ਔਲਾਦ ਹੋ।" ਬਾਣੀਆ ਬੋਲਿਆ-"ਮੇਰੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪੁਰਸਕਾਰ ਨਾ ਦੇ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਹਰ ਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਹੀ ਵਧਾਈ ਹੈ।"

ਸੁਣਦਿਆਂ ਹੀ ਰਾਜਾ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਲਾਲ-ਪੀਲਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹਨੇ ਬਾਣੀਏ ਤੇ ਉਹਦੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਮਰਵਾ ਦਿੱਤਾ । ਹੁਣ ਦੱਸ ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ! ਰਾਜਾ ਪਾਪ ਦਾ ਭਾਗੀ ਬਣਿਆ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ?

"ਰਾਜਾ ਪਾਪ ਦਾ ਭਾਗੀ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ।” ਵਿਕਰਮ ਬੋਲਿਆ-"ਖੂਨ ਦਾ ਅਸਰ ਭਲਾ ਕਦੇ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਬਾਣੀਏ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾਰੀ ਤੋਂ ਕੰਮ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਆਪਣੇ ਕਰਕੇ ਉਹ ਮੁੰਡਿਆਂ ਸਮੇਤ ਮੌਤ ਦੀ ਗੋਦੀ 'ਚ ਚਲਾ ਗਿਆ।”

ਬੇਤਾਲ ਹੱਸ ਪਿਆ। ਉਹ ਬੋਲਿਆ-"ਤੂੰ ਠੀਕ ਆਖਦਾ ਏ ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ !”

ਉਹ ਵਿਕਰਮ ਦੇ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਉੱਡ ਗਿਆ। ਵਿਕਰਮ ਉਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਦੌੜਿਆ । ਬੇਤਾਲ ਉੱਡਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਵਿਕਰਮ ਪਿੱਛਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ।