ਇਕ ਦਿਨ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਇਕ ਕੀਮਤੀ ਹਾਰ ਦੀ ਮਾਲਕੀ ਕਰਕੇ ਦੋ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਸ 'ਚ ਲੜਦੇ ਹੋਏ ਰਾਜ ਦਰਬਾਰ 'ਚ ਆਏ। ਹਾਰ ਉੱਤੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਕ ਜਤਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਦੋਵੇਂ ਆਪਣਾ-ਆਪਣਾ ਸਬੂਤ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ।

ਰਾਜੇ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਆਖਿਆ-"ਫੈਸਲਾ ਕਰ, ਹਾਰ ਕੀਹਦਾ ਹੈ।" ਧਰਮਾਤਮਾ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਵਾਰੀ-ਵਾਰੀ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਸੁੰਘੇ। ਫਿਰ ਹਾਰ ਨੂੰ ਸੁੰਘ ਕੇ ਉਹਨੇ ਇਹ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਹਾਰ ਮੋਟੇ ਆਦਮੀ ਦਾ ਹੈ।

ਮੋਟਾ ਆਦਮੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ 'ਚ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ-"ਮਹਾਰਾਜਾ ਦੀ ਜੈ ਹੋਵੇ । ਫੈਸਲਾ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਹੈ।"

ਦੂਜੇ ਨੇ ਵੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਲਈ। "ਤੂੰ ਹਾਰ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਕਿਉਂ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਸੈਂ ?" ਰਾਜੇ ਨੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ।

“ਮਾਫ਼ ਕਰਿਓ ਅੰਨਦਾਤਾ ! ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸੁਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਇਮਤਿਹਾਨ ਲੈ ਰਹੇ ਸਾਂ, ਮਹਾਰਾਜ।"

ਰਾਜਾ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਦੀ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਕੀਤੀ। ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧ ਗਈ।

ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ। ਰਾਜ ਦਰਬਾਰ 'ਚ ਇਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੋਹਣੀ ਵੇਸਵਾ ਆਈ। ਉਹਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੀ ਗੱਲ ਰਾਜੇ ਤਕ ਪਹੁੰਚੀ । ਰਾਜੇ ਨੇ ਧਰਮਾਤਮਾ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕਿ ਉਹ ਪਰਖ ਕੇ ਦੱਸਣ ਕਿ ਵੇਸਵਾ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਹੈ ? ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਹੁਕਮ ਮੰਨ ਲਿਆ। ਦੋਵੇਂ ਵੇਸਵਾ ਕੋਲ ਗਏ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਗੀਚੇ 'ਚ ਪੀਂਘ ਝੂਟ ਰਹੀ ਸੀ । ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਤੱਕਿਆ। ਉਹ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਗਏ। ਵੇਸਵਾ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ। ਧਰਮਾਤਮਾ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦਾ ਵੱਡਾ ਮੁੰਡਾ ਵੇਸਵਾ ’ਤੇ ਮੋਹਿਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਵੇਸਵਾ ਵੀ ਉਹਦੀ ਵੱਲ ਖਿੱਚੀ ਤੁਰੀ ਗਈ । ਦੋਵੇਂ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ ਵਾਪਸ ਆ ਗਏ।

ਰਾਜੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ-"ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਏ ਉਹ ?”