ਲਿਆ। ਬਿਲਕੁਲ ਉਹੋ ਜਿਹਾ ਰੂਪ-ਰੰਗ, ਕਾਲਾ-ਕਲੂਟਾ। ਪੁੱਤਰ ਦੇ ਜਨਮ ਸਮੇਂ ਉਹਦੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਪੈ ਗਿਆ।

"ਇਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਮੁੰਡਾ ਏ ?"

ਉਹਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਨੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸੁਣ ਕੇ ਉਹਦੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਘਰੋਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਫਰਿਆਦ ਲੈ ਕੇ ਰਾਜੇ ਕੋਲ ਗਈ । ਹੁਣ ਦੱਸ ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ! ਉਸ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ? ਉਸ ਕੁੜੀ ਨੇ ਰੌਲਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ? ਬਾਅਦ 'ਚ ਪਤੀ ਦੇ ਪੁੱਛਣ 'ਤੇ ਉਹਨੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਸੱਚ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ? ਪਤੀ ਨੇ ਘਰੋਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ । ਸਜ਼ਾ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਕੌਣ ਸੀ ? ਉਹਦਾ ਘਰਵਾਲਾ... ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਜਾਂ ਕੁੜੀ ਦੇ ਮਾਂ-ਪਿਉ ?

ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ਬੋਲਿਆ- "ਸੁਣ ਬੇਤਾਲ ! ਕੁੜੀ ਦਾ ਇਹਦੇ ਵਿਚ ਰਤੀ ਭਰ ਵੀ ਕਸੂਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਹ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅਤਿਅੰਤ ਭੋਲੀ ਕੁੜੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਪਾਪੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਨੇ ਜੋ ਕੀਤਾ, ਉਹਨੂੰ ਉਸ ਅਣਜਾਣ ਕੁੜੀ ਨੇ ਪੂਜਾ-ਪਾਠ ਦਾ ਹੀ ਇਕ ਹਿੱਸਾ ਮੰਨਿਆ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਇਸਦੀ ਚਰਚਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਲਈ ਧਰਮਦੱਤ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਵੀ ਦੋਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।"

“ਫਿਰ ਕੀ ਕੁੜੀ ਦੇ ਮਾਂ-ਪਿਉ ?"

“ਹਾਂ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੂਰਖਤਾ ਭਰੀ ਗੱਲ ਕਿ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਮੰਗਲ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਹੈ, 'ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਭੋਲੀ-ਭਾਲੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਪਾਪੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਕੋਲ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਇਕੱਲੀ ਕਿਉਂ ਘੱਲਿਆ ? ਅਜਿਹੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਹੀ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਹਨ। ਅਪਰਾਧੀ ਉਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੀਹਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਅਪਰਾਧ ਜਨਮ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।"

ਵਿਕਰਮ ਦੇ ਉੱਤਰ 'ਤੇ ਬੇਤਾਲ ਨੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਠਹਾਕਾ ਲਾਇਆ।

ਉਹਦੇ ਠਹਾਕੇ ਨਾਲ ਇਕ ਵਾਰ ਸਾਰਾ ਜੰਗਲ ਕੰਬ ਗਿਆ। ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋ ਗਿਆ । ਬੇਤਾਲ ਹੁਣ ਉੱਡ ਜਾਵੇਗਾ, ਸੱਚਮੁੱਚ ਬੇਤਾਲ ਉੱਡ ਗਿਆ। ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ਦੇ ਬਲਸ਼ਾਲੀ ਹੱਥਾਂ 'ਚੋਂ ਇਕ ਵਾਰ