کّلر وِّچ بی

'نِّٹھ کے بهُ نی ۔ کلھ جںمی گِّدڑی تے اّج هويا وِآه' ۔ آپنا پِّچھا تاں وےکھ۔

ِاس کلِجُگ مهِ کرم دھرم نا کوای ۔۔
کلی کا جنم چںڈال کَے گھر هوای ۔۔

رسالُو دے گھروں رانی کوکلا بھی ِاکّل توں تںگ سی۔ کهِںدے هن, کّلا رّب کرکے رُّکھ بھی نا هووے ۔

تُسیں اُس نُوں گّدی دا مالک بنااَو ! گھر وِّچ دُبِدھا پاکے کل داس دے مُوںه نا جااَو۔ اکھے 'کلا کلںدر وسے تے گھڑيوں پانی نّسے ۔

کرم چںد نُوں سمجھااُنا تاں 'کّلر وِّچ بی' پااُن تُل هَے۔ اُسنُوں ِاک نهیں پوهنی۔

وڑیاَے کّجل کوٹھڑی مُه کالکھ-بھریاَے۔۔ کلر کھےتی بیجیاَے کِهُ کاج ن سریاَے ۔۔

ولاِاتاں دے جیون دی گهِما گهِمی تے مَوج مےل نُوں وےکھ کے بںدا بے-وس هو کے کهِ اُّٹھدا هَے : '‘کل دے سِر بھس اّج سُکھی هو کے وس۔

چَودھری-مُنسی نے گُّسے وِچ آپ آپنے پَےریں آپ کُهاڑا مار لِآ ۔ سّچ هَے : 'کرودھی نِّج دھروهی۔'

کُدرت کرتار دی ِاس سِآلے دی جوانی نُوں جوبن چڑھااُن لای بّدل آ گاے, بُوںدا باںدی لگ پای ۔ ِاس نے تاں اُه گّل کیتی جیکر 'کَوڑا کرےلا, پر هووے ادھرِّجھِآ ۔'

بھراوو کرے واه, تے لاے گاه ۔' جِنّی واهی چںگی کروگے, اَونی هی پھسل چںگی هووےگی۔

پِاُ گرِپھتار نا هو سکے تاں پُّتر نُوں پھڑ لاُ, کھاوںد دے ورںٹ هون تاں اُس دی ِاستری نُوں جےهل وِّچ پا ديو ۔ 'کرے کوای تے بھرے کوای' دا رِواج جاگیرداری سمےں آم هُںدا سی۔

سّس دے تاهنِآں نال بھَےناں دا سینا چھےک چھےک هويا ساپھ دِکھاای دےںدا هَے۔ 'کریر گِّلا وی جلے, سّس گریبنی وی لڑے ۔' سّس همےسا لال جھںڈا هی کھڑا رّکھدی هَے ۔