سوچ کرے سو سُگھڑ نر, کر سوچے سو مُوڑ

ِاه بگیچی سچ مُچ سورگ دا ٹُکڑا سی ۔ ِاک تاں پهاڑی دی ِاه تھاں هی کاپھی رمنیک سی, دُوجا بابے دے نِواس استھان نے 'سونے وِّچ سُگںدھی' بھر دِّتی هوای سی۔

اںت اَوهی هويا, جو هونا سی, ‘سونے رُپَے لّدی, مُڑ گھُمِآراں سّدی۔' جِّتھوں تُری سی مُڑ اُّتھے هی آ کھڑوتی۔

'سونے دی کٹاری, جِّتھے لگی اُّتھے کاری ۔ کِهڑا کںم سونے نال اّج کّلھ نهیں نِکلدا ? هر آدمی وِکدا هَے ۔ مُّل دِاُ تے کھرید لاُ۔

سوهنی کُڑی هَے, منّ لِآ۔ پر سونے دی کٹار وےکھکے ڈھِّڈ وِچ نهیں دے لایدی ۔ اُسدے لّچھن وی تاں وےکھ۔ گھر گھر اُسدیآں گّلاں هُںدیآں هن۔

هواای جهاج دی نَوکری وِّچ تنکھاه تے بهُت هَے, پر مَوت وی ِانّی هی سهِج هَے اُّتھے۔ 'سونے دی کٹار ڈھِّڈ وِّچ کوای نهیں کھوبھدا۔ کَون آپنے پُّتر نُوں اُّتھے نَوکری وِّچ بھےجے۔

جے مگج وِّچ کهانی کلا مَوجُود هَے, تاں مِهنت هی ِاس سونے نُوں نِکھار کے 'سونے تے سُهاگے' دا کںم دے سکدی هَے۔

تُساں پهِلاں سوچنا سی چںگے مںدے نُوں۔ هُن کی بندا هَے ۔ 'سوچ کرے سو سُگھڑ نر, کر سوچے سو مُوڑ' ۔ هُن تاں بنی نُوں جِوےں کِوےں سهو۔

ماتا جی ! هر سمےں چِںتا تُر نا رِها کرو ۔ ‘سوگ دِل دا روگ' هُںدا هَے۔ ِاه اںدروں اںدری کھا جاںدا هَے۔

تُلساں بڑی آگِآکار سےوادارنی هَے ۔ بھاوےں کھرچ باهلا کردی هَے, پر کںم وی تکڑا کردی هَے۔ ماں جی ِاه گّل نهیں نا جاندے کِ ‘سوایاَو پھّبے, جِهڑی پھڑدی چّبے ۔ ِاسے کرکے کای واری تُلساں نُوں جھاڑ سُّٹدے هن۔

ساه جی ! تُسیں مُںڈے دی کُڑماای کیتی, پر مُوںه وی مِّٹھا نا کروايا۔ تُسیں تاں ‘سوای ساه جِن کیتا نهیں وِآه' سّچ کر وِکھايا۔ اَےڈی کںجُوسی !

تُهانُوں مںدی لگدی هَے تاں لّگے۔ پر ‘سوای رانی جو کھسمےں بھانی۔ اُسدا پتی تاں اُس پِّچھے مردا هَے۔ آپے اُه چںگی هوای۔

"کی تُهاڈی آتما ِاه کںم کرنا منّدی هَے" مَےں پُّچھِآ ۔ اُنھاں اُّتر دِّتا کِ اسیں آتما اُوتما کوای نهیں منّدے۔ اسیں تاں سّچی گّل آکھدے هاں ‘سوای ساڈا سّکا جو دےوے رِّدھا پّکا۔