اُّتھے جاایں بھلِآ جِّتھے پِاُ تے دادا چّلِآ

بھاای وںڈ کھاِا کھںڈ کھاِا۔ آپ کھادھا تاں کی کھادھا ۔

تےرے لای تاں اکھے 'وںجھلی دا کی وجااُنا, مُوںه وِںگا کرنا اے' رتا مےری تھاں کںم کرکے وےکھوں تاں پتا لّگے۔

جد دا پردےس آيا هاں, گھر والِآں نے پِّچھوں کھبر سار لَےنی وی چھّڈ دِّتی هَے۔ اکھے 'وںجھ دھیآں راوی, نا کوای وںجھی نا کوای آوی'۔

وَےری دی اّکھ تے بھُوت دی هاک بُری هُںدی جے۔ وَےری دی نجر پّتھر وی پاڑ دےںدی هَے۔

مُورکھ نے کُلُو پهِلوان دا ٹکرا کی کرنا سی ? اُسدا تاں 'وَےر پای ڈُوںمنی کھِدھَولے پاڑے' والا لےکھا بنِآ هويا هَے۔ اُلٹا آپ هی سّٹاں کھا کے ڈِّگا۔

بھَےن جی, چلو سُبھّدرا دے گھر ودھاای دے آایاے۔ 'وےلے وےلے دا مںگل هُںدا هَے' پِّچھوں جان دا کی لابھ ?

هُنے دارُو کرو۔ 'وےلے سِر ِاّکو توپا نَوں توپِآں نُوں بچاںدا هَے' پِّچھوں بڑے دُکھی هوووںگے۔

ساه, کوای گّل نهیں, 'وےلا نِکل جاںدا اے, گّل ےاد رهِ جاںدی اے' اَوکھ سَوکھ کّٹ لواںگے, پر تےری نِردَےتا نُوں نهیں بھُّلاںگے۔

ویاتنام دی لڑاای لمکی جاںدی اے ۔ 'وےکھیاے اکھیر اُوٹھ کِس کروٹ بَےٹھدا هَے۔'

ساستر تے گرںتھ پاے کهِن کِ 'وےکھ پراایآں چںگیآں, ماںواں, دھیآں بھَےناں جانَے' پر جد تک پکھںڈی مرد ِاستری نُوں ڈّبے وِچ بںد کری رّکھنگے, کی سبُوت هَے کِ اسلوں اسیں
اُهناں نُوں ِاںنج هی جاندے هاں ?

'وِںگا تّکلا بھااُو جُّتی نال ای سِّدھا هُںدا ای'۔ تے ِاهنے اےداں تھوڑھا سمجھنا اے۔

مهاں سِںگھ 'وِدھاتا دے راه نِآرے !' کی پتا سی تُهاڈی کِسمت وِچ دوهاں مِسلاں دی نُور-پرستی لِکھی هوای هَے۔