پنجابی گانے

''انتا دھن دھرنی دھرے انت نا چاهِآ جاِا ۔۔ انت کو چاهن جو گاے سو آاے انت گواِا ۔۔"

بای مَوتوں بھُّکھ بُری ۔ روٹی دی بھال هی تھکےوےں نال چُور کر دےںدی هَے ۔ پر جے مِلے نا, تاں رهِںدا کھُوںهدا ساه وی سُّک جاںدا هَے ۔ 'اّدھی مَوت مُساپھری, ساری مَوت سو بھُکھ ۔

تِنّ رُپاے دی مےج, پر روگن اُّپر پںج رُپاے دا۔ ‘دھےلے دی بُّڈھی, ٹکا سِر مُناای۔ مَےں نهیں دےنے اےنے پَےسے ۔

کےهر سِںگھ نُوں ویه رُپاے مهینا گھر وِّچ مِلدے سی ۔ اُه لاهَور پںجاه, سَو رُپاے مهینا کمان دے کھِآل تے تُر گِآ, پر اُتھوں بِمار هو کے مُڑِآ۔ گھر چُّلا وی پِّچھے اُجڑ چُکا سی۔ جے بںدا اّدھی کھاںدا ساری نُوں دھاوے تاں نا رهِںدی هَے اّدھی, ساری وی جاوے ۔

تولا رام- جے اّج ڈاکٹری دیآں کِتاباں پھرولدا هَے تاں کّلھ کھےتی باڑی دیآں ۔ کِسے کںم وِچ اُهدا چِت نهیں کھُبھدا۔ اُس دا هال تاں 'اّدھا تِّتر, اّدھا بٹےر' والا هَے ۔

سُںدری دی کی گّل کرنی هوای ۔ پےٹ بھرن تے سریر ڈھّکن جوگا تاں هّتھ پّلے نهیں; پر هر وےلے وّڈی چَودھرِآنی بن بن دسدی هَے۔ 'اّدھ پا کھِچڑی تے چُبارے تے رسوای ۔ پتا نهیں لوکاں نُوں وِکھاوے وِّچوں کی لبھدا هَے ۔

رامو بھَےن ! ِاه کی رَولا هويا ۔ کماای والے بںدے نُوں سدا ودھیک هِّسا مِلدا هَے ۔ تاهیاُں تاں وّڈِآں نے کِها هَے : 'اّدھ گبھرے' تے اّدھ ٹبرے ۔

چَودھری - ماهنے نُوں سّت سال دی کَےد بول گای ۔ ِاس نُوں تاں 'ادلے دا بدلا' مِل هی گِآ۔ هُن باکیآں دی واری هَے ۔

هرنام داس بڑا مِّٹھیآں, نرم گّلاں کردا سی ۔ پر اسیں جاندے ساں جُ ‘ات بھگتی, چور دے لّچھن ۔ کّلھ نِهالے نال اُه لڑِآ, جُ اُس دے سِر دا گھوگا هی کھولھ دِّتا ۔

بھاای جی ! بهُتیآں دلیلاں وِچ نا پِآ کرو۔ جو کُجھ کرنا هووے سُتے سِّدھ کیتا کرو۔ باهلی چھان بین دا کوای لابھ نهیں ۔ سِآنِآں نے سّچ آکھِآ هَے 'ات سِآنپ جم کا بھو وِآپے ۔

ابھی - ‘اّت دا تے پرماتما دا وَےر هُںدا اے' ۔ مَےں تاں کهِناں سگوں پرماتما نے ساڈا بدلا لَےن لای سِکںدر نُوں بھےجِآ اے ۔

بُّڈھی-نی کُڑیاے اسیں کر هی کی سکدیآں هاں۔ اکھے 'انیآں منیآں تے ڈھاای جنیآں۔ دڑ وٹ کے سماں کّٹو ۔