پنجابی گانے

دِکھاوے نال کی بندا هَے, جے اںدروں کُجھ وی نا هووے ۔ 'آںدراں بھُکھیآں تے مُّچھاں تے چَول'۔ کد تیک کِسے نُوں دھوکھا دے سکدے هن۔

ساایں لوک- گُرمُکھ سِںگھ جی ! تُساڈی تاں ِاه آدت هو گای هَے کِ 'آںڈے کِتے تے کُڑ کُڑ کِتے' سُکھ وےلے تاں نانکی جا وسدے هو, پر اَوکڑ آ بنن وےلے ساهُرے گھر آ جاںدے هو۔ ِاه ٹھیک نهیں۔

کُڑیآں مُںڈے اںدر باهر آںدے جاںدے اُس نال کوای نا کوای چھےڑ چھاڑ کر 'هی جاںدے سن ۔ کِسے کُڑی نے دُوجی نُوں دھّکا دے کے اُس اُتے سُّٹ دےنا تے مگروں اُںگلاں دا اڑاںگڑا پا کے کهِن لّگ پَےنا ‘آںگلا تڑاںگلا پراای بھِّٹ کوای نا' تے بھِّٹن والی کُڑی نے جِّد نال دُوسرِآں نُوں چھوهن لای دَوڑنا ۔

لچھمی بھجدی بھجدی آای تے آپنی بھَےن پاسوں تھوڑی جِهی براںڈی مںگی ۔ براںڈی گھر کھتم سی تے پِںڈ وِچوں کِسے هور پاسوں وی نا مِلی ۔ مےرے نال وی اّج 'اںمُو بھالے مےگھلا, بھُولی پھِرے گوار' والی گّل هوای۔ راتیں براںڈی دی لوڑ پَے گای, جِسدے گھر جاواں, سارے آکھن مُّکی هوای اے ۔

هم اوگُن بھرے اےک گُن ناهی ۔۔ اںمرِت چھاڈ بِکھَے بِکھ کھاای ۔۔

جِس نے ساچا سِپھتی لااے ۔۔
گُرمُکھ وِرلے کِسے بُجھااے۔۔
اںمرِت کی سار سوای جانَے ۔۔
جِ اںمرِت کا واپاری جیاُ ۔۔

کُلدیپ نُوں هور کھُّلن دا مَوکا مِلِآ مےرے گھروگی کںماں وِّچ کِسے نُوں دلال پَےن دی لوڑ نهیں ۔ 'اںماں نالوں هےجلی, سو پھّپھے پھُّٹن ۔"

ورِآم- اکھے 'اںماں نی اںماں مَےں کِهڑے وےلے نِکںما' ۔ بھابی ! سو ساڈا هال اے ۔ جے وِهل هوای تاں سگوں بهُتا کںم هُںدا اے ۔

کِهر سِںگھ آپنے آپ نُوں سردار جی دا بڑا چاتر نَوکر دّسدا هَے, پر اُس پاسوں هُن تاایں کوای کںم تاں راس نهیں هويا۔ اُسدا تاں ‘اںماں نالوں دھی سِآنی, رِّدھے پّکے وِّچ پاوے پانی والا هال هَے ۔

ِاه پںج بھرا جے۔ ِاّک کرنَےل جے, دُوجا دل دا وّڈا اپھسر, تیجا سکُول ماسٹر, چَوتھا پٹواری تے پںجواں کرماں دا مارِآ پکَوڑے تلدا هَے۔ اںماں جااے پںج پُت, کرم نا دےںدی وںڈ۔

آه ! وِچاری دے بھاگ ! پتی دے چلانا کر جان نال اُس دا تاں ِاه هال هَے کِ 'اںبروں ڈِّگی دھرت پڑُّچھی ۔ کِّتھے نگر والے اُسدیآں واراں گااُںدے رجدے نهیں سن تے کِّتھے هُن کوای وات وی نهیں پُچھدا ۔

سردار مِلکھا سِںگھ دا گھرانا بڑا هی سااُو تے بھلامانس سی, پر رّب دی نےت اُهدا مُںڈا نِهال سِںگھ "اںباں وِچوں اّک" نِکل آيا هَے ۔ نلَےک نے ساری پت رول گھتی هَے۔