پنجابی گانے

مَےں کِنّا کُ چِر اُڈیکدا رهاں تُهاڈا رُپِآ باهروں آاُن نُوں۔ ‘کد بابا مرے تے کد بَےل وںڈیاے' مَےں تاں هُن نکدو نکد لَےنا اےں ۔ منجُور هَے-تاں گّل کرو۔

وےکھو جی, 'کّد اُپر لّد هُںدا هَے, گریباں کولوں وی اُهنی هی اُگراهی تے ساهاں پاسوں وی اَونی هی۔ تھاں تھاں وےکھ کے لوو۔

'کتدِآں وی کھانا تے وتدِآں وی کھانا'۔ پےٹ جُو رّب نے نال لا دِّتا۔ پھِر وِهلے کِوےں بَےٹھیاے ?

پای بںدے دی گّل نا کرو۔ آکڑ بهے, تاں رّب هی راکھا هَے۔ کنک پھِّٹے تے گںڈھےل, آدمی پھِّٹے تاں جاںجھی ۔' بس جِمی تے پَےر نهیں رّکھدا۔

پِںڈ وِّچ سرارتی لوک تاں تھوڑھے هی سن, پر پُلس-چَوکی سارے پِںڈ تے لا دِّتی گای۔ 'کنک نال گھُن پِسن' والی هی گّل هوای۔

کِسمت دی گّل هَے۔ دوهاں ِاّکو دِن ِاک کںم آرںبھ کیتا ۔ پر اُه کھّٹ گِآ تے مَےں کںگال هو اُّٹھِآ۔ 'کنک ڈِّگے کمبکھت دی, جھونا ڈِّگے بکھتاور دا۔'

مںدا کِوےں نا هووے, کنک جُ چھولِآں دے بھا پای وِکدی هوای۔ 'کنک گھٹےںدِآں گُڑ گھٹے تے مںدی پاے کپاه۔

اجے کی پتا هَے جی, کی کی هونا هَے ? 'کنک کھےت, کُڑی پےٹ آ جواایآ مںڈے کھاه' ۔ اجے تاں مےرا آپنا مُّڈھ وی نهیں بّجھا۔ مَےں کِسے هور نُوں کی دھیرج بنّاواں ?

بھاای ! 'کنک کمادی مِهنا, جے رهِن وِساکھ'۔ وےلے سِر چیج نا پّکی تاں کی پّکی۔

اُس ساڈے نال بےایمانی کیتی ۔ اساں وی اُس نال اجےها 'کّڈھ کمادوں ماریاُو گایاُو گوهے گِل" والا هِساب کیتا هَے, کِ اُسدا دھُّکھن وی سدا دھُّکھدا هی رهےگا۔

جوگِںدر سِںگھ سارے جتن کرکے هار گِآ۔ پر دلیپ کَور آپنی آدت توں باج نا آای ۔ نالے اُس نے آپ هی پهِلاں کھُّلا کھان دی آدت پاای سی, تے هُن ِاک دم هّتھ سںکوچ لِآ۔ آکھر کّٹِآں نے وّٹے تاں نهیں سن چُںگھنے ۔ جوگِںدر سِںگھ نے هار کے پَےسے جےب وِّچ رّکھنے چھّڈ دِّتے ۔

نّتھاں نّک نوےلیآں, نکٹی ن سُکھاوَے ۔
'کجلاکھے هرناکھیآں, کانی کُرلاوَے ۔