پنجابی گانے

سرنارتھی هو گاے تاں کی ? دِل تاں بادساهاں والا هَے ۔ 'سےر نے تاں سدا ماس هی کھانا هَے' تے رّب کھاںدِآں نُوں دےںدا وی هَے۔

هاں, مردا کوای نهیں تھوڑے نال پر ‘سےر کھاںدا پا کھاوے, مرے نهیں پر کںموں جاوے ۔' بںدا کںم جوگا نهیں رهِںدا۔

هُن اّگوں لای تاں هوس کرو ۔ تُهانُوں گھروں تُرن سمےں سمجھا رهے ساں کِ 'سےج بِگانی سُّتا هويا کھرا وِگُّتا' پر تُسیں ِاّک نا منّی۔ اجے وی سریکاں دے آکھے لّگنوں باج آاَو تے جو من آکھدا جے کرو ۔

مُںدرا ! هر وےلے آپنے مُوںه میآں مِّٹھُو نا بنِآ کر۔ 'سےکھی دا مُوںه کالا" هُںدا هَے ۔ نیواں جِّتدا هَے, اُچےرا هاردا هَے۔

اُه سِآنا هَے جی, بِنا سَو واری سّدے کِسے دے جاںدا هی نهیں۔ سّچ هَے, 'سےای بھلے جِهڑے تھااُں نا هلے۔

هاں, نِّکا جےها هَے, پر بے-هےا هَے تے مُوںه لّگ ۔ وّڈا هو کے وی ِاهو کُجھ کرےگا ۔ 'سُولاں جںمدیآں دے مُوںه تِّکھے' والی گّل هَے۔

مَےں تَےنُوں آکھدا هاں, ِاه کرتُوتاں چھّڈ دے۔ سُولی چڑھِآ چور تے هسن هارا لوک۔' پِّچھوں کِسے تےری وات نهیں پُّچھنی۔ سارے هاسی هی کرنگے ۔

انّھی مّچی هوای اے اےتھے تاں, چںگے مںدے دی اُّکی پچھان نهیں ۔ ‘سُوراں نُوں کھیر تے بںدراں نُوں بنات دیآں ٹوپیآں وںڈیدیآں نے تے سااُو در در دے دھّکے کھاںدے هن۔

بابا جی ! چلو هُن مِن مِن چھّڈو۔ ‘سُوراں نُوں اںباں دیآں کَوڑیآں گِٹکاں کھوااَو تے کماد آدمیآں نُوں ديو, سُور کھاںدے پھِّٹ جاںدے هن ۔

هاں بھولِآ ! هںکار دے آسرے آدمی سُورمگتی کر گُجردا هَے, کُربان بھی هو جاںدا هَے, پر نِرے هںکار والے نُوں ترَے ڈر هن ۔ (۱) آپنے توں وّڈے هںکاری نال ٹّکر سمےں هار جاوے (۲) ِاس دا پھل گُلامی هووےگا (۳) جے جِّت جااے تد جالم هو جاوےگا ۔ گُرُو بابے نے دّسِآ هَے, 'سُورے اےهُ ن آکھیاهِ اهںکار مرهِ دُکھ پاوهِ۔

سُورت دےکھ ن بھُول گوارا ۔۔
مِتھن موهارا جھُوٹھ پسارا ۔۔

نپھرت هوای اُسدے کارِآں بابت, تے ایرکھا هوای اُسدے سُهپن دا اهِساس کرکے, جِس دے ساهمنے مَےں جِهڑی سُںدرتا اُّتے مان کرِآ کردی ساں, ِاںج جاپدی سی جِوےں 'سُورج دے ساهمنے ٹٹهِنا'۔