پنجابی گانے

ِاّک جّٹ-ساه جی ! بڑیآں ڈُوںگھیآں سوچاں وِّچ گوتے لااُن لّگ پاے هو ۔ کی اُدھار دی کِتے ماں تاں نهیں مر گای ? تکڑے هووو, مَےں مُّکر نهیں چّلِآ۔

هِںمت سِںگھ -سدا هاجر نُوں هی مِهر هُںدی هَے۔ اُدھل گایآں نُوں داج کَون دِںدا هَے?

ِاه سهُری چیج هی اَےهو جِهی هَے۔ گل اُگھڑی اُدھروں تیویں وِگڑی, اُدھروں کاں, کُّتا, ِال پَے گای۔

ابھِآگت اےهِ ن آکھی ان جِ پر گھر بھوجن کرےن ۔۔ اُدرَے کارن آپنے بهلے بھےکھ کرےن ۔۔ ابھِآگت سےای نانکا جِ آتم گاُن کرےن ۔! بھال لهن سهُ آپنا نِّج گھر رهن کرےن ۔

بھگت جی- مهاراج, سارے دھن لَےکے نهیں جںمدے, دھن مرداں دے باجُوآں وِّچ اے۔ کهِںٹے نے نا بھاای اُّدم اّگے لچھمی, پّکھے اّگے پَون۔

من- (هسدا هويا) ماتا جی ! وّڈِآں وڈےرِآں دی لیه تے تُرنا اّج کّلھ گُن نهیں رِها۔ تُسیں ساِاد سُنے نهیں هونے۔ هُن تاں اکھان وی بدل گاے نے اکھے 'اُّتھے نا جاایں' بھلِآ جِّتھے پِاُ تے دادا چّلِآ' هُن لوکی بڑے سِآنے هو گاے نے۔ پِّچھے نهیں لگدے کِسے دے۔

اّج لوکاں دے جیون وِّچ کوای چمک, گرماِاس تے چِنگ نهیں, اَےوےں جبانی جماں کھرچ هی سبھ کُجھ هَے۔ 'اُّتوں بیبیآں داڑھیآں, وِّچوں کالے کاں”۔

ماسٹرِآنی- رادھا وی انوکھی کُڑی هَے۔ کدی سمےں سِر کںم نهیں کردی۔ پر جد سماں پُّگن تے آاُںدا هَے,هّتھاں پَےراں دی پا دِںدی هَے۔ ِاه تاں اُه گّل هَے- اُّتوں هويا سوتا, کُچّجی کُنّا دھوتا۔

بای مَےنُوں نهیں سی پتا گُپال اُّتوں آلا بھولا تے وِّچوں بںب دا گولا نِّکلُو۔ اُسنے تاں ِاه کُپّت کرکے مَےنُوں هَےران هی کر دِّتا۔

'اُتاولا سو باولا' هرچںد سِںگھ کاهلی نال آپنا بِسترا وی گّڈی وِّچوں نهیں لاه سکِآ۔

من- (بڑے ٹھرھںمے نال) ِاه تاں سبھ منّدے نے ۔ تُسیں بھاوےں هُن نا منّو واهی ورگا هور کوای اُّتم کںم نهیں۔ دساں نَوهاں دی سّچی کِرت جِمیداراں دی اے۔ “اُتم کھےتی, مّدھم وپار, نکھِدھ چاکری بھیکھ دوار”۔ پھِر کِسے دی نَوکری نهیں, گُلامی نهیں, مُتھاجی نهیں۔

ویراں والی- ماں جی ! تُسیں تاں اُڈدے پںکھیآں اُّتے لُون لددے هوں۔ نّٹھڑاں بھجڑاں توں کدی کںم سرے نے ?