پنجابی زبانیں۔

گھوڑی…… گھوڑی…… گھوڑی……
رِستے پهِلاں نا جوڑیں,
جے جوڑ هی لاے بںدِآ,
پھِر مُّکھ کدے نا موڑیں۔
دِل دے رِستے سّچے هُںدے,
دِل نا کِسے دا توڑیں,
بںدِآ دِل کِسے دا نا توڑیں……

ديور مےرے دا پوے چُبارا,
تِنّ بھاںت دی ِاّٹ لّگی,
چهُں بھاںت دا گارا۔
اںدروں ڈر لّگدا,
پھِرے بُرچھا ديور کُمارا۔

جد مُںڈِآ مَےں آواں جاواں,
تُوں کّڈھدا سی گےڑے۔
درشن دے مُںڈِآ, 
جِاُںدی آسرے تےرے۔

تےرے جِهے نُوں وے مَےں ٹِّچ نا جاندی,
تےرا مےرا بندا نا مےچ مُںڈِآ,
تَےنُوں موگے دی مںڈی 'چ آواں وےچ مُںڈِآ۔
تَےنُوں موگے دی مںڈی ….

گنےریآں گنےریآں گنےریآں,
کالی پّگ نا بنّھ وے,
تَےنُوں نجراں لّگنگیآں مےریآں۔

تےلیآں دے گھر چوری هو گای,
چوری هو گای رُوں۔
وے جَے وّڈھی دِآ,
وِّچے سُنیںدا تُوں۔
وے جَے وّڈھی….

نّک وِّچ تےرے لَوںگ تے مچھلی, 
مّتھے چمکے ٹِّکا۔
نی تےرے مُوهرے چنّ اںبراں دا,
لّگدا پھِّکا پھِّکا۔

جے تُوں سُنِآرے کولوں نّتیآں کرااُنیآں,
مَےنُوں وی کرا دے سّگی مُںڈِآ,
وے تےرے مگر پھِرُوںگی بھّجی مُںڈِآ۔
وے تےرے مگر …

لّبھدا پھِرےں کی دِاُرا,
رُُوپ دیآں مںڈیآں ‘چوں,
بنّھ کے تُوں پّگ وے نواب ورگی۔
تےرے جّٹی نا پسںد وے,
سراب ورگی۔

تےری ماں بڑی کپّتی,
مَےنُوں پااُن نا دےوے جُّتی۔
وے مَےں جُّتی پااُنی اَے,
مُںڈِآ راجی رهِ جاں گُّسے,
تےری ماں کھڑکااُنی اَے۔
مُںڈِآ راجی رهِ جاں گُّسے...

گّڈے بھرے لاهن دے,
تےری وے مجال,
مےرے پےکے نهیںاَو جاندے۔
تےری وے مجال….

ِاسک ِاسک نا کرِآ کر نی,
سُن لَے ِاسک دے کارے۔
اےس ِاسک نے سِکھر دُپهِرے,
کای لُّٹے کای مارے۔
پهِلاں اےس نے دِّلی لُّٹی,
پھےر گای بلکھ بُکھارے۔
نی تےری پھوٹو 'تے,
سرتاں لااُن کُمارے...