ਵਿ- ਚਾਰ ਦਾ ਬਜਾਇਆ. ਭਾਵ- ਆਪਣੀ ਅ਼ਕ਼ਲ ਤੋਂ ਖ਼ਾਰਿਜ ਅਤੇ ਚਾਰ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਵਾਜੇ ਵਾਂਙ ਬਜਾਉਣ ਤੋਂ ਬੋਲਣ ਵਾਲਾ. "ਸੇਖਾ! ਚਉਚਕਿਆ ਚਉਵਾਇਆ!" (ਵਾਰ ਸੋਰ ਮਃ ੩) ੨. ਕ੍ਰਿ. ਵਿ- ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ. ਚੁਫੇਰੇ. "ਪਾਉਣ ਫਿਰੈ ਚਉਵਾਇਆ." (ਭਾਗੁ)