ਵਿ- ਦੋਹਾਂ. ਦੋਨੋ. ਭਾਵ- ਲੋਕ ਪਰਲੋਕ ਅਤੇ ਉਤਪੱਤਿ ਪ੍ਰਲੈ. "ਦਹਾ ਸਿਰਿਆ ਦਾ ਖਸਮ ਆਪਿ." (ਸ੍ਰੀ ਅਃ ਮਃ ੫) ੨. ਦੋਹਨ ਕੀਤਾ. ਚੋਇਆ.