ਸੰ. लाङ्गग्लधर- ਲਾਂਗੂਲਧਰ. ਵਿ- ਲਾਂਗੂਲ (ਪੂਛ) ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ. ਜਿਸ ਦੇ ਦੁਮ ਹੈ. ਦੇਖੋ, ਧਰਿਲੰਕੂਰੁ.