ਸੰ. निष्कण्टक. ਵਿ- ਨਿਰਵਿਘਨ। ੨. ਸਤ੍ਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾ. "ਨਿਹਕੰਟਕ ਰਾਜੁ ਭੁੰਚਿ ਤੂੰ." (ਵਾਰ ਮਾਰੂ ੧. ਮਃ ੩)