ਸੰ. ਪਰਿਤਃ (परितस्) ਵ੍ਯ- ਸਰਵ ਪ੍ਰਕਾਰ. ਸਭ ਤਰਾਂ. "ਪੁਰੋਹਿਤਾ ਪ੍ਰੀਤ ਪਰੀਤੈ ਵਿਰਤਿ ਮੰਗਾ- ਹੀਂ" (ਭਾਗੁ)