بال مجدُوری

ِاه مںدبھاگا هَے کِ جدوں بّچے کھےڈن اتے پڑھن دی اُمر دے هُںدے هن, تاں اُنھاں نُوں بال مجدُوری کرن لای مجبُور کیتا جاںدا هَے۔ ِاس دا ِاّکو ِاّک کارن اُنھاں دا مُول گریب پرِواراں وِّچ هونا منِّآ جا رِها هَے۔ بالگ هون توں پهِلاں کھےڈنا, پڑھنا اتے سِّکھنا بّچِآں دا مَولِک ادھِکار هَے, پر بھُّکھ دی اّگ ِانھاں ماسُوم بّچِآں نُوں چاه دیآں دُکاناں ‘تے بھاںڈے دھون جاں گھراں دے نَوکر بنن لای مجبُور کر دِںدی هَے۔ 

اُنھاں دا بھوِّکھ بچپن وِّچ هی کھراب هو جاںدا هَے اتے اُه ساری اُمر ِاسے ترھاں رهِن لای مجبُور هن۔ ِاس وِّچ کوای سّک نهیں, سرکار نے بال مجدُوری روکن لای سکھت کانُونّ بنااے هن پر اُنھاں دی پالنا گھّٹ هی هُںدی هَے۔ بال مجدُور پھَےکٹریآں وِّچ کھُّلھےآم کںم کردے دےکھے جا سکدے هن۔ بال مجدُور گھّٹ مجدُوری جاں گھّٹ اُجرت ‘تے اُپلبدھ هون کارن سرمااےدار اُنھاں نُوں کںم ‘تے رّکھ کے بھاری مُناپھا کمااُںدے هن۔ 

جےکر دےس دا بھوِّکھ اُجول بنااُنا هَے تاں بال مجدُوری نُوں لاجمی تَور ‘تے کھتم کرنا هووےگا۔ جِّتھے گریبی کارن ماپے آپنے بّچِآں نُوں گھر دا نَوکر بنااُن جاں بّس اّڈِآں جاں رےلوے سٹےسناں ‘تے چاه-بِسکُٹ وےچن لای مجبُور هن, اُّتھے سرکار نُوں چاهیدا هَے کِ اُه اجِهے پرِواراں نُوں چونوےں تَور ‘تے وِّتی سهاِاتا دے کے آپنے بّچِآں نُوں گھر نهیں بھےجنگے مجدُوری لای گلیآں۔