هسپتال دا درِس

اَےتوار دی گّل هَے۔ مےرا چھوٹا بھرا اچانک چھّت توں ڈِّگ پِآ۔ اُس دی لّت دیآں هّڈیآں کای تھاواں توں ٹُّٹ گایآں۔ مَےں اُسنُوں هسپتال لَے گِآ۔ اُس نُوں پلاسٹر پا کے جنرل وارڈ وِّچ بھےج دِّتا گِآ۔ جدوں مَےں جنرل وارڈ وِچ پهُںچِآ تاں ِاه دےکھ کے هَےران رهِ گِآ کِ هر بَےّڈ ‘تے دو-دو مریج داکھل سن۔ 

کِسے دے بِسترے ‘تے جاں تاں پُرانی اتے گںدی چادر سی جاں ِاه بِلکُل نهیں سی۔ کُجھ مریج درد نال چیک رهے سن۔ ِاس کارن سُّتے پاے مریج جاگ جاںدے سن۔ کِسے مریج دا رِستےدار ڈاکٹر کول جا کے آپنی سمّسِآ دّس رِها سی تاں کوای مریج نُوں جلدی ٹھیک هون دا بھروسا دے رِها سی۔ وارڈ نںبر تِنّ وِّچ دو نرساں مریجاں دی دےکھبھال لای تاِانات سن پر اُه وارڈ دے باهر وراںڈے وِّچ بَےٹھ کے گّلاں مار رهیآں سن۔ 

اُهناں نُوں مریجاں دی دےکھبھال دی وی کوای چِںتا نهیں سی۔ جدوں ِاّک اَورت نرساں وِّچوں ِاّک نُوں بُلااُن گای تاں اُس نُوں جھِڑک کے باهر بھےج دِّتا گِآ۔ کُجھ دےر بااد جدوں ڈاکٹر آپنے گےڑے ‘تے آيا تاں دووےں نرساں اُس دے نال ِاس ترھاں تُر رهیآں سن جِوےں اُه کُجھ سمےں توں مریجاں دا دُّکھ-درد ساںجھا کرن ‘چ لّگیآں هون۔ ڈاکٹر وی اّدھے مریج دےکھ کے باکیآں نُوں پھےر کهِ کے چلا گِآ۔ کُجھ دےر بااد مریجاں لای کھانا پهُںچ گِآ۔ 

کھانے نُوں دےکھ کے ِاںجھ لّگدا سی جِوےں ِاه مریجاں لای نهیں سگوں جانوراں لای هووے۔ ِاس بھوجن نُوں دےکھ کے کایآں نے ترلے پا دِّتے۔ کایآں نے ِاس وِّچ اجیب جِهی گںدھ مهِسُوس کیتی۔ ِاه دےکھ کے مَےں هَےران رهِ گِآ۔ پتا لّگا کِ ِاک مریج دے نّک وِچ ٹِاُوب لّگی هوای سی۔ اُه هّتھ وِّچ گُلُوکوج پھڑ کے وراںڈے وِّچ گھُںم رِها سی۔ پُّچھن ‘تے جواب مِلِآ کِ اجے تّک پتا نهیں مَےنُوں کِس وارڈ ‘چ بھےجِآ گِآ هَے۔ دھنّ هن سرکاری هسپتالاں دے آم وارڈ!