پُستک مےلا

بھارت دی راجدھانی دِّلی دے پرگتی مَےدان وِّچ اکسر ِاّک جاں دُوجی پردرسنی هُںدی هَے۔ ِاس کارن ِاّتھے اکسر بھیڑ رهِںدی هَے۔ پردرسنی توں ِالاوا ِاّتھے اکسر سّبھِآچارک پروگرام, ناٹک, پھِلم سوا اتے هور کای رںگارںگ سماگم هُںدے هن۔ بّچِآں لای ِاّک منورںجن پارک اتے اّپُو گھر وی هَے۔ ِاسے لای مَےں کای وار اُّتھے جاںدا رهِںدا هاں۔ پر پِچھلے سال جدوں مَےں سُنِآ کِ پرگتی مَےدان وِّچ پُستک پردرسنی لّگن والی هَے تاں مَےں لگاتار تِنّ دِن اُّتھے جاںدا رِها۔ اسل وِّچ مےلا ِانّا وِسترِت سی, هور بهُت سارے پرکاسکاں نے آپنے سٹال لگااے هواے سن کِ ِاّک دِن وِّچ ِاه سبھ دےکھنا سںبھو نهیں سی۔

اسیں سارے وِدِآرتھی سکُول ادھِآپک سمےت پردرسنی دےکھن گاے۔ ِاس لای سانُوں رِآِاتی در ‘تے ٹِکٹاں مِلیآں۔ پردرسنی وِّچ پردرسِت ساریآں کِتاباں دا آکار, سکل اتے سِرلےکھ ِانّے آکرسک سن کِ اسیں هر ِاّک سٹال ‘تے ساریآں کِتاباں دےکھیآں۔ مَےں سٹال ‘تے کھڑھے مُلاجم نُوں کِتاباں, اُنھاں دے وِسِآں, چھپاای آد بارے کای سوال پُّچھے۔ اتے اُه اُس بارے پِآر نال گّلاں کردے رهے۔ مَےں اُتھوں کِتاباں وی کھریدیآں۔ اُه مےری اُتسُکتا اتے سوالاں توں بهُت کھُس هواے۔ اتے اُهناں نے مَےنُوں کُجھ چھوٹیآں کِتاباں مُپھت دِّتیآں۔ 

کُجھ پرکاسک آپنے کَےٹالاگ وںڈ رهے سن۔ اتے کُجھ لوک آپنیآں کِتاباں دا پرچار وی کر رهے سن۔ کُجھ پرکاسک چھوٹے-چھوٹے رسالے وی وںڈ رهے سن۔ کُجھ سٹالاں ‘تے کُجھ مسهُور لےکھک وی مَوجُود سن جو گاهکاں نُوں آپنیآں کِتاباں ‘تے دستکھت وی کر رهے سن۔ کُجھ سٹالاں ‘تے پرکاسکاں نے آپنے ناں نال بنے بَےگ وی لااے هواے سن۔ جِس وِّچ اُه آپنی پرچار سمّگری وںڈ رهے سن۔ مَےں دےکھِآ کِ اُّتھے کِتاباں کھریدن والِآں دی گِنتی گھّٹ سی اتے کِتاباں نُوں پھلِّپ کرن والِآں دی گِنتی جِآدا سی۔ اُنھاں دی کیمت جِآدا هون کارن لوک چاهُںدے هواے وی اُه کِتاباں نهیں کھرید سکدے سن۔ اسیں پردرسنی دا ساِاںس سَےکسن دےکھ کے باهر آ گاے۔

جدوں اُه باهر آيا تاں سام هو چُّکی سی۔ اسیں کاپھی تھّکے هواے سی, ِاس لای اسیں چاه دے سٹال ‘تے چاه پی لای۔ اُّتھے چاه اتے سموسے دی کیمت بهُت جِآدا سی۔ باهر آ کے بّس وِّچ بَےٹھ کے گھر پرت آاے۔ مَےں ِاس پردرسنی نُوں آپنی جِںدگی وِچ همےسا ےاد رّکھاںگا۔