اںدروں کالا هونا

چُّپ نی چُّپ ! بھرا نُوں وےکھ کے بھُواے نا چڑھدی جاه بهُتی, جبان چلدی اے کَےںچی واںگ۔ کُجھ سرم کر, هےا کر; تھانوں ای ناں لوای لاه دے۔

اکھیر جد ِاّتھے آ کے تُهانُوں ڈِّٹھا تاں مےریآں بھُّباں نِکل گایآں۔ ِاس آکھراں دی ٹھںڈھ تے میںه جھّکھڑ وِّچ تُهانُوں تںبُواَوں باهر بےهوس پاے وےکھِآ۔

تُهاڈیآں سکیماں سُن کے مَےنُوں ِااُں جاپدا هَے جِوےں تُسیں بھُنّے تِّتر اُڈااُن دے آهر وِّچ لّگے هواے هو۔ ِاه تے پاگلاں والیآں گّلاں هن۔

ِاس نِّکی جِهی اسپھلتا کرکے تُوں بھُںجے لّتھ گِآ هَےں۔ هوس کر, ساری جُںمےواری تےرے اُّتے هَے۔ تکڑا هو کے کںم سُرُو کر۔ رّب سپھلتا دےوےگا۔

رّب دی کُدرت هَے ! کایآں دے بھُّجے دانے وی پاے اُّگدے هن پر کایآں نُوں آپنی کھُون پسینے دی مِهنت دا پھل وی نهیں مِلدا۔

اُس دے کھِآل وِّچ جو کُجھ آيا-اُس دیآں اّکھاں اّگوں جےهڑا کلپت درِس لںگھِآ, اُسنے جگت سِںگھ دے دِماگ وِّچ بھُچال جِها لَے آںدا۔ اُس نُوں چھّت آپنے سِر تے ڈِّگدی ملُوم هون لّگی۔

بھُںگ بھُںگ کے کھان والی گّل هَے, پّلے تے ِاس وےلے ِاّک پَےسا نهیں۔

هُن تے رّب دا دِّتا اُنھاں دے گھر سبھ کُجھ هَے پر اُس دیآں اّکھاں بھُّکھیآں هی هن۔ ِانّی چھےتی اّکھاں دی بھُّکھ نهیں نِکل سکدی۔

اُنھاں نے بڑی دےر مگروں روٹی کھان لای کِها۔ مَےں ِاه وی ناں کهِ سکاں کِ بھُّکھ مر گای اے تے بیماری دا بهانا وی نا لا سکاں۔

هُن سُّکھ نال تےرے سارے پُّتر نَوکر هو گاے هن ; اَےوےں تَےنُوں بھُّکھ بھُّکھ کرن دی وادی پای هوای هَے۔

جاِاداد اُسدی هَے کوای نهیں, تے اَےس وےلے اُس نُوں بھُّکھ گل گل آای هوای اے, تے پاسا کوای جھّلدا نهیں ۔ کرے کی ?

سامُو ساه ! اَےڈا کرودھ وِّچ کِاُں آ گِآ اےں ? وےکھ تاں سهی انںت رام اُّتے اّگے تھوڑی بھیڑ بنی هوای اے, جو تُوں وی هّتھ دھو کے پِّچھے پَے گِآ اےں ? کُجھ ترس کر۔