انّو کُ-انّ کرنا

تُوں هی اُّٹھ کے کِتاب پھڑ لِآ, اُس دیآں کِاُں مِنّتاں کردا پھِردا هَےں۔ تُوں کوای پاڑے بَےٹھا هويا هَےں۔

بچنوں آپنی کِسے وی اُستادی وِّچ سپھل نا هو سکی۔ رُوپ نے اُس نُوں بُلااُن تّک تِآگ دِّتا سی اتے پرسِنّی نُوں اُه اُس توں پاڑ وی نا سکی۔

راِا ساهِب نُوں ِاّک هور وی پالا مار رِها سی۔ مجدُوراں نُوں پِچھلے تِنّاں مهینِآں توں تنکھاه نهیں سی دِّتی گای تے اُنھاں نُوں کھترا سی متاں سںکر دی چُّک نال اےه لوک پھےر نا بھڑک پَےن۔

جِاُں جِاُں مَےں نرم هُںدا جاںدا, اُس دا پارا هور چڑھدا جاںدا۔ مَےنُوں اُس دی اکل تے ترس آ رِها سی۔

بےرُجگاری سےراں ورگے گّبھرُو چاک کیتے, ِاّک ِاّک ٹُکڑے کھاتر 'چاترِک' سَو سَو پاپڑ وےلے۔

جِهڑے دھرم وِّچ پاپ نُوں مِلے پانی, چںدی چھت هےٹھاں اُس نُوں دھرے کوای ?

سردارنی هوراں کِها کِ ِاه کُڑی هر پاسِاُں گُناں دی گُتھلی اے تے بڑی چںگی گّل اے, جے تُوں ِاس نال وِآه کر لاے۔ بس اساں پھےر پاںدھا نهیں پُّچھِآ تے جھّٹ مےری مںگنی تے پّٹ مےرا وِآه والی گّل کیتی۔

مدن سرم نال پانیاُں پانی هو گِآ, جد اُس نُوں پتا لّگا کِ اُس نے سّجا بُوٹ کھّبے پَےر وِّچ, تے کھّبا سّجے پَےر وِّچ پايا هويا هَے۔

هُن ڈھاایآں ورھِآں وِّچ ِاهناں نُوں بھی ملُوم هو گِآ اے کِ اسیں کِتنے پانی وِّچ هاں۔ ٹّکراں مار رهے هن تے کِسے ساک نهیں کیتا۔

سِملے مَےں چںگا بھلا ساں, ِاّتھے آ کے کدے راجی نهیں رِها۔ پانی لاگ هی هو گای جاپدی هَے۔

ِاس واری پھسلاں بڑیآں چںگیآں سن پر کُوےلے هی ِانّیآں سکھت بارساں سُرُو هو گایآں تے هر تھاں پانی مار هو گای۔

سبھے برکتاں اُنھاں دا بھرن پانی, جِنھاں وِدِآ دےوی گںجھاای هوای اے۔